Afgelopen dinsdag hadden wij de 20 weken echo. Bij 19 weken zwangerschap dus, volg je ‘m nog? En de echo leverde best even de nodige spanning op… 

Vol goede moed ging ik de echokamer binnen in het ziekenhuis. Vanaf nu zijn we namelijk in het ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog vanwege mijn zwangerschap met risico’s (ik heb de ziekte van Crohn en gebruik medicijnen waarmee je eigenlijk niet zwanger mag worden). Ik ging liggen en de mevrouw die de GUO (Geavanceerd Ultrageluid Onderzoek) ging uitvoeren, stelde ons wat vragen. We hoefden niet lang te wachten of ons kleine ventje dat op komst is, verscheen op de monitor. Zijn bewegende lijfje en zijn kloppende hartje vulden het beeld. Geen verrassing voor mij. Want ik voel meneer dagelijks bewegen. Hij trappelt er al flink op los.

Eén voor één ging de echoscopiste alle organen van ons kindje op komst langs. En onderdeel voor onderdeel werd alles goedkeurend afgevinkt. Geen aanwijzingen voor een gespleten gehemelte, en ook het ruggetje lijkt mooi gesloten. Meneer wordt opgemeten en blijkt een flinke jongen te zijn. We lopen een paar dagen voor op schema. Hier maak ik me geen zorgen om, dat was bij zijn grote zus precies zo. Het zal wel weer een flinke baby worden 🙂

Buiten de norm…

Maar dan belanden we aan bij de niertjes. Wat meteen opvalt is dat de linkernier een stuk groter nierbekken heeft dan de rechternier. De nierbekkens worden opgemeten en jawel, daar is het dan… het onderdeeltje van ons ongeboren kindje dat buiten de normen valt. Het linker nierbekken is groter dan wat de norm voorschrijft. ‘We spreken van een milde vergroting van het nierbekken’, zegt mevrouw, ‘daar gaan we met 30 weken nog eens naar kijken’. Mogelijk is het dan alweer hersteld. Euhm oké, maar wat als dat niet zo is dan? Denk ik bij mezelf en ik zie aan Thijs dat hij dat ook denkt. De waarneming van de echoscopiste roept bij ons meteen vragen op. Wat betekent dit voor ons kindje als het geboren wordt met een te groot nierbekken? Is er een nierziekte aanwezig misschien? Is het ernstig? Wij zijn gelijk toch best een beetje verontrust.

De echoscopiste zegt dat ze alleen waarneemt en geen verdere diagnose zal stellen of iets dergelijks, maar dat het vaker voorkomt en dat we ons er echt nog niet ongerust over hoeven te maken. Volgens haar zou het kunnen wijzen op een vernauwing van de buis die van de nier naar de blaas loopt. Waardoor er vocht in de nier achterblijft. ‘Morgen hebben jullie een afspraak toch? Bespreek het morgen dan even met de gynaecoloog.’

Naar de gynaecoloog

Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig heeft de gynaecoloog ons gerust kunnen stellen. Kennelijk is dit helemaal niet meteen een afwijking of zo, maar is het iets wat vaker voorkomt bij jongetjes, een wat wijder nierbekken. Jongetjes hebben wat vaker een vernauwing in de urinewegen en omdat de nieren tijdens de zwangerschap nou eenmaal heel veel worden belast (een kindje drinkt en plast heel veel in de baarmoeder) uit zich dat in een wat verwijd nierbekken. Waarschijnlijk is het met dertig weken, als we nog eens gaan kijken, alweer weggetrokken. En anders maken we een week na de geboorte nog eens een echo bij het kindje. Goede kans dat het dan alsnog weg is. Is het dan nog niet weg? Dan heeft het kindje de eerste tijd een wat hogere kans op een blaasontsteking. Maar, dat is nu echt allemaal nog speculeren en we hoeven ons dus in ieder geval niet druk te maken om ernstige aandoeningen of ziektes aan de nieren.

Opluchting

Pfff… toch wel een opluchting zeg. Het is fijn al die techniek van tegenwoordig, dat ze zoveel al kunnen zien. Maar het kan je soms ook bang maken, terwijl de kans dat het nodig is om écht bang te zijn heel klein is. Hoe dan ook, wij gaan weer met vertrouwen de rest van de zwangerschap tegemoet!

Was bij jouw zwangerschap(pen) de 20 weken echo helemaal goed? Of lieten ze jullie ook even schrikken?

Simone