Ik ben inmiddels alweer 34 weken zwanger. 34 weken en 2 dagen om precies te zijn, wanneer deze blog online komt. We komen nu in dat stadium van de zwangerschap waarin je niet meer alleen weken telt maar ook dagen. Want dat doe je zo tegen het einde van de zwangerschap… toch? Hoe dan ook, het is weer eens tijd voor een nieuwe update. Hoe gaat het met mijn buik en het kleine mannetje dat erin groeit?

Finish al in zicht?

Voor mijn gevoel loop ik echt tegen het eind. Mijn buik wordt zwaar en ik word hem ‘zat’. Ik vind zwanger zijn prachtig hoor en ik heb tot nu toe weer een mega mooie zwangerschap mee mogen maken, dus mij hoor je niet klagen. Ja oké, soms over mijn bekken dan, maar hé, dat zal ook wel weer goed komen. Maar ja, ik heb het gevoel dat de finish in zicht komt en daar leef ik nu ook echt ontzettend naar toe. Ik heb zin om mijn zoontje te ontmoeten. Ik wil zien hoe hij eruit ziet. Zou hij op Mirthe lijken? Zou hij net zoveel haar hebben als zij had, bij de geboorte en zouden zijn kijkers net zo blauw zijn? En zou ik wederom zo op slag verliefd zijn? Ik ben gewoon zo ontzettend nieuwsgierig.

De baby is ingedaald

Toen de verloskundige bij de controle van 33 weken constateerde dat ons ventje nu met zijn hoofd naar beneden ligt en zelfs al in het bekken, maakte mijn hart een klein vreugdesprongetje. ‘Het zegt nog niet veel hoor, hij heeft nog de ruimte om te draaien’, aldus de verloskundige. Maar toch, vooralsnog had de kleine voornamelijk met zijn hoofd naar boven gelegen, dus het feit dat hij nu gedraaid was én zelfs al aan het indalen was vond ik gewoon erg prettig om te horen. Hij weet dus waarschijnlijk wel de weg, denk ik nu maar zo.

Binnenkort groeiecho

Omdat de baby bij de groei-echo van 30 weken wat aan de grote kant leek, krijgen we met 35 weken voor de zekerheid nog een groei-echo. Dat is volgende week. Ik ben benieuwd wat de schatting wordt voor het geboortegewicht, mocht hij met 40 weken komen. Vooralsnog groeit hij net zoals Mirthe deed, toen ik van haar zwanger was. Die volgde ook de bovenste curves (en dat doet ze nog altijd trouwens).

Bekkenklachten minder hevig

Mijn bekkenklachten lijken iets minder heftig nu. Sinds de baby ingedaald is heb ik minder pijn. Het is niet weg. Maar het gaat duidelijk wat beter dan in de weken hiervoor. Opvallend wel, maar volgens mijn fysio normaal. Het hoofdje in het bekken zorgt voor stevigheid.

Met verlof!

Vandaag gaat mijn verlof van start. Deze week was mijn laatste werkweek en nu ga ik me lekker storten op babywasjes, vluchttassen en de puntjes op de in de babykamer. Wat kijk ik daar naar uit! Om alles klaar en op orde te hebben. Want dat geeft gewoon een rustig en vertrouwd gevoel. Áls er dan iets gebeurt, dan heb je ook je spullen klaar staan. Niet alleen voor mezelf en de baby, maar ook voor Mirthe.

Verder ga ik nog lekker even een paar weken genieten van de schopjes in mijn buik. Want man, wat ga ik dát missen zeg. Zeker als dit misschien wel mijn laatste zwangerschap ooit is. Oh ik krijg tranen in mijn ogen van die gedachten. Wat is zwanger mogen zijn een bijzonder avontuur. Vanaf de eerste tranen van geluk bij de positieve test tot aan de pijnlijke, zware, maar machtig mooie bevalling: je maakt in deze tijd zoveel bijzondere momenten mee. Om nog maar te zwijgen over de tijd dat de baby er dadelijk daadwerkelijk is. Oh wat kijk ik daar naar uit!

Wat moet ik niet vergeten te doen in mijn verlof, dames? Ik word altijd blij van jullie tips.

Simone