Vorige week was de week van de eerste echo, we hebben een kloppend hartje gezien en wisten dat er écht een kindje op komst is. Wat was dat fijn! Deze week staat in het teken van de verhuizing, want op maandag krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis. Er moet hard gewerkt worden, want we moeten in een week tijd over.

De vloer beneden moet vervangen worden, de muren in het hele huis geverfd, het badkamermeubel wordt vervangen. Een aantal ritten op en neer naar Ikea. En dan de verhuizing zelf natuurlijk. Een hele hoop werk natuurlijk. En nu zit er met negen weken zwangerschap in ieder geval nog geen buik in de weg, dat is mijn geluk, maar de vermoeidheid speelde wel parten. Ik kon gewoon niet de hele dag doorgaan zeg maar en moest echt af en toe rust pakken en aan mijn lijf denken, want als ik dat niet deed zat ik ’s avonds met buikpijn in mijn onderbuik op de bank. Een teken dat ik het rustig aan moest doen.

Gelukkig heb ik een geweldige man die echt mega hard gewerkt heeft tijdens de verhuizing, en nu nog trouwens, om alles in orde te maken in huis. Én een super goede hulpploeg; iedereen was geweldig en heeft echt veel geholpen, maar in het bijzonder mijn schoonvader die echt de hele week super hard meegewerkt heeft met Thijs. Wat een energie hebben die twee en wat een bergen werk hebben ze verzet en ze gingen maar door. Echt heel erg fijn! Zonder al die hulp was het in een week tijd echt nooit gelukt.

Maar wat was ik blij toen de verhuizing erop zat. Ik vind het wel wat hebben hoor dat klussen, dat heeft ook wel iets gezelligs. Maar het feit dat ik zelf niet écht hard mee kon werken en af en toe gewoon echt op mijn kont moest zitten, vond ik minder leuk. Maar goed, beter verhuizen met 9 weken zwangerschap, dan met 39 weken, denk ik dan maar 😉 Gelukkig was ik in ieder geval niet zo ontzettend misselijk, dat scheelt natuurlijk al een hoop.

Zijn jullie ooit zwanger verhuisd?

Simone