Dertig weken! Wat een mijlpaal. Nog tien te gaan. Dat zijn zeventig dagen. Zeventig dagen! En dan zijn we papa en mama, T. en ik. Hij blijft bizar. Niet te bevatten. Maar dat kleintje dat blijft maar schoppen en bewegen in mijn buik, dus dat bevestigt het toch enigszins. Er is echt een klein meisje op komst. Ik word mama!

‘Het duurt niet lang meer voor het moment daar is!’

Ik heb er zo’n zin in. De eerste weken van de zwangerschap vliegen voorbij. Je bent zo op de helft. Maar daarna ga je aftellen. Je gaat verlangen naar dat moment dat je kleintje op je buik ligt. En dan lijkt het zo lang te duren. Maar we zitten nu dus op drie vierde van de zwangerschap. Het duurt niet lang meer voor het moment daar is.

Gelukkig zijn we er zo goed als klaar voor. De babykamer is af en ik heb de babywas gedaan. Nu alleen nog de ‘vluchttas‘ klaarzetten om mee te nemen naar het ziekenhuis en het bed op klossen plaatsen en alles is in gereedheid.

Het gaat vooralsnog allemaal voorspoedig. De eerste weken van de zwangerschap, tot week 16 ongeveer, ben ik veel misselijk geweest. Maar nu gaat het prima, op wat vermoeidheid na. Maar daar klaag ik niet over, het hoort erbij. Ik zal in latere berichten wat meer vertellen over het verloop van mijn zwangerschap.

Liefs,

Simone