In het vervolg op mijn bericht van gisteren, over dingen die mij echt niet hielpen bij het bevallen, een lijstje van zaken die mij wél hebben geholpen. Want er zijn heus ook wel dingen die je wel ondersteuning kunnen bieden bij het bevallen… toch?

Laten we er geen doekjes om winden jongens. Je moet het vooral helemaal zelf klaren, die klus. Stel jezelf voor dat je een voetbal door een rietje moet persen. Zo voelt het ongeveer. Maar Simone, is er dan echt helemaal niks wat me kan helpen (behalve een ruggenprik of een ander verdovend middel)?

Nou jawel. Vooruit. Sommige dingen zijn handig om bij de hand te hebben:

Een app om je weeën te timen. Ik vond dat heel handig. Lekker de hele dag voorweeën timen, in de hoop dat de bevalling doorzet. Op het moment dat je je telefoon aan de kant gooit en bij jezelf denkt, dat ding (en daarmee ook de timer-app) kan me gestolen worden. Dan is het moment aangebroken. Dan is het begonnen. Je mag de verloskundige of het ziekenhuis bellen.

Een man (of partner, wat je wilt). Wat vond ik het fijn dat hij er was. Hij kon het weeën timen van me overnemen toen ik het niet meer kon. En me uiterst beheerst, bij iedere drempel bezorgd vragend of het nog wel ging, naar het ziekenhuis brengen. Om mij er daar vervolgens aan te helpen herinneren dat ik tijdens de weeen moest blijven ademhalen. Zonder hem zou ik waarschijnlijk nog steeds liggen te bevallen.

Een baarkruk. Tijdens de weeën wilde ik mijn bed niet uit. Ik vertikte het. Maar toen ik eenmaal mocht persen en het maar niet lukte, werd er een baarkruk voor me gehaald. De verloskundige drukte me op het hart dat dit echt iets voor mij was. De zwaartekracht zou me helpen. Mijn man kon achter mij gaan zitten op de kruk, me vasthouden en ondersteunen als ik achterover wilde hangen tussen de persweeën door. Echt die baarkruk, waarvan ik van tevoren ook dacht: wie gaat er nou op een kruk bevallen? Ik dus. Super fijn ding. Een aanrader. Mijn man vond hem ook wel fijn. Door achter mij te zitten kon hij me letterlijk steunen en minder machteloos toekijken.

Een verloskundige die je continue vertelt hoe goed je het doet. Aanmoediging. Dat heb je echt nodig. Want zelf denk je alleen maar: Nee, ik kan het niet. Nee, ik kan het niet. En met zo’n negatieve instelling heeft natuurlijk nog nooit iemand een marathon uitgelopen.

Wat heeft jou ontzettend geholpen? Waar kon jij niet zonder tijdens je bevalling?