We hebben al een peuter en straks komt er een klein baby’tje bij. Hoe zal dat gaan? Zie ik er tegenop om dat ‘aan te kunnen’? Sinds ik mijn Q&A heb gedaan onlangs, heb ik het gevoel dat deze vraag nogal leeft. Dus vandaag hierover mijn gedachten.

De tweede op komst

Ons tweede kindje is zeer gewenst. Wij zijn zo’n acht maanden lang aan het proberen geweest om voor een tweede keer in verwachting te raken. En we wisten dus heel goed waarvoor we ‘kozen’. Voor zover je voor een kind kunt kiezen. Dat we nu in verwachting zijn van een broertje voor Mirthe, dat maakt me dolgelukkig. Ik kijk er dan ook ontzettend naar uit, naar dat moment dat de baby er is. Het moment dat Mirthe haar broertje voor het eerst gaat ontmoeten. Ik kijk uit naar zo’n lief klein knuffelig baby’tje dat lekker bij me ligt en dat ik met een beetje geluk weer borstvoeding mag geven. Maar dat het anders zal worden als bij de eerste, dat geloof ik best.

Grote zus in huis

Mirthe loopt nu al rond hier. In mijn hoofd was een verschil van zo’n twee jaar tussen onze kindjes ideaal. Uiteindelijk is Mirthe dadelijk 2 jaar en 9 maanden als de baby wordt geboren. En eigenlijk ben ik hier achteraf wel blij om. Op dit moment wel in ieder geval. Het lijkt me fijn dat Mirthe al heel veel zelf kan als de baby er is. Dat ze zelf iets kan pakken of zelf op het potje kan of naar de wc bijvoorbeeld. Dat lijkt me praktisch als ik alleen thuis ben met twee kinderen en ik moet voeden of even de baby in bad aan het doen ben of iets dergelijks. Hoe onzelfstandiger de eerste is, hoe lastiger het me lijkt. Maar goed, een kleiner leeftijdsverschil is voor het samen spelen later misschien ook wel weer leuk. Voor ieder leeftijdsverschil is iets te zeggen denk ik. Maar vooralsnog ben ik heel blij met wat we nu hebben.

Het ritme van een peuter en een baby

Wat me verder wel een opgave lijkt is het enigszins in elkaars ritme laten opgaan van beide kindjes. De slaaptijden zullen verschillen natuurlijk. Dus dat zal ons in het begin misschien minder flexibel maken. Hoewel een kleine baby op zich overal nog wel kan slapen; in de wandelwagen, in de auto of in de draagzak. Toch wil je beide kindjes graag de rust en regelmaat bieden die ze verdienen. Ik ben heel benieuwd hoe we dit gaan aanpakken, of het vanzelf zal gaan, of dat het moeilijk wordt.

De nachten worden pittiger

Zullen de nachten extra zwaar zijn? Zal Mirthe wakker worden als de baby huilt? En als de één lekker slaapt ’s nachts, wordt dan de ander wakker? Twee kinderen is twee keer kans op een gebroken nacht, toch? Dat zal ook wel pittig worden ja…

Ik kijk ernaar uit!

Ja natuurlijk wordt het een stukje pittiger met een tweede erbij. Maar dat neemt niet weg dat ik ernaar uit kijk. Ik ben er niet bang voor. Ik laat het allemaal gewoon over me heen komen en we zien vanzelf wel hoe het gaat en hoe wij onze weg erin vinden. Ik heb er het volste vertrouwen in dat dit ons gaat lukken!

Hoe heb jij de overgang van één naar twee kindjes ervaren?

Simone