It’s the end of an era. Want zo voelt het. Mijn bevallingsverlof is ten einde. Vandaag was mijn eerste werkdag na mijn verlof, het eerste dagje werken in tijden. Eigenlijk was ik van plan volgende week weer te beginnen en deze week nog vakantie te houden. Maar ik heb besloten mijn terugkeer op kantoor een week naar voren te trekken en dan twee weken maar halve dagen te werken. Om te wennen. Dat vind ik wel een prettig idee.

De vooravond

Gisterenavond was een lange avond. Mirthe lag de hele avond lekker bij me. Maar toen ik haar om elf uur slapend in haar bedje legde, werd ze weer wakker en begon ze uitgebreid te kletsen en te spelen alsof het drie uur ’s middags was. En ik dacht alleen maar: nee, niet nu, ik wil slapen. Morgen is een belangrijke dag. Maar ik kon er ook wel om lachen. Blij kind dat ze is.

Nog even mee naar het grote bed dan maar. Nog even tussenin en bij mama aan de borst. Een uurtje later was ze wel klaar met drinken. Maar de luikjes gingen niet dicht en ook haar glimlach stond nog breeduit op haar gezicht. Ze was nog niet moe. Maar ik wel. Daarom heb ik haar toch maar in haar bedje gelegd. Ik heb haar lekker ingestopt (want de herfst is weer begonnen jongens) en welterusten gezegd, in de hoop dat ze toch zou gaan slapen. Ik ging in bed liggen en ik denk dat ik haar nog tien minuten heb horen kletsen tegen haar knuffeltje. Maar daarna weet ik het niet meer, want ik ben in slaap gevallen. En Mirthe blijkbaar niet veel later ook, want anders hadden we het wel gehoord.

Opstaan

Ik sliep dus iets na middernacht en vanmorgen om kwart voor zeven ging de wekker weer. Ik was erg moe, maar dat telt niet. Eruit en aan de slag. Eerst zelf alles gedaan, ontbeten en spullen gepakt, zodat ik als ik Mirthe wakker zou maken alleen nog hoefde te voeden voordat we weg moesten. Daardoor heeft ze ook zo laat mogelijk een voeding gekregen voor ik weg ging. Een prettig idee. Om kwart voor negen was ik bij mijn moeder. Daar heb ik Mirthe in de box gelegd. Ze begon meteen lekker te spelen, dus ik ging met een goed gevoel op weg naar mijn werk.

Aan het werk

Op mijn werk ben ik rustig aan begonnen en heb ik voornamelijk achterstallige mail weggewerkt. Toegegeven: ik heb tussendoor wel even een berichtje naar mijn moeder gestuurd om te vragen hoe het ging. Die zei dat ze heerlijk lag te pitten in haar bedje. Fijn om te horen dus. En omdat ik maar halve dagen werk en borstvoeding geef kon ik om een uur of twaalf weer naar huis voor de volgende voeding van Mirthe. En wat bleek: ze sliep zelfs nog toen ik thuiskwam. Vandaag was dus een fijne dag. Niks aan de hand. Het voelde wel lekker om even ‘weg’ te zijn.

Kinderdagverblijf

Als Mirthe bij mijn moeder is dan heb ik daar het volste vertrouwen in. Morgen gaat ze voor het eerst naar het kinderdagverblijf. Dat vind ik een stuk spannender. Ik merk aan Mirthe dat ze niet zo goed is met drukte, veel herrie en veel mensen om haar heen. Zo was ik gisteren na een half uur alweer vertrokken van een verjaardag, omdat ze niet stil meer te krijgen was. Maar ik weet ook dat ze op het kinderdagverblijf een hoop ervaring hebben. Het komt heus wel goed. Ik hoop alleen dat ze er niet overstuur van raakt. Ik laat hier uiteraard wel weten hoe het gegaan is.

Over twee weken ga ik hele dagen aan de slag. Nog maar even genieten van deze wat rustigere weekjes dus.

Een begin

Ik kijk terug op een prachtige periode. De meest bijzondere van mijn leven, mag ik wel zeggen. Vele prachtige ervaringen rijker. Maar ik wil er niet té emotioneel over doen. Het is geen eind, maar juist een begin van een nieuw tijdperk.

P.S. Kijk het prachtige sfeerbeeld van een IKEA-kantoor bij deze blogpost! Ik zocht naar een foto van mijn bureau of iets dergelijks, maar ik vond alleen deze. Dit is overigens wel het bureau dat ik ook op kantoor heb. Een zeer passende foto dus 😉