Het is zover. We hebben een peuterbed gekocht en in elkaar gezet. De eerste tijd in ons nieuwe huis heeft Mirthe nog lekker in haar vertrouwde ledikant geslapen, maar toen ze vorige week ineens een been over de rand gooide en er bijna uit klom, dacht ik: het wordt tijd voor een écht bedje.
Waarom over van een ledikant op een peuterbed?
Weer een nieuwe mijlpaal in het leven van mijn dochtertje: een eigen grote-meisjes-peuterbed. Wat gaat het toch allemaal hard! Het is niet bij te houden. Vooralsnog slaapt Mirthe prima in haar ledikantje en ons zoontje dient zich als het goed is pas in februari of maart van het volgende jaar aan. Dus ze hoefde eigenlijk nog niet uit het ledikant. Waarom hebben we dan toch nu al een peuterbed gekocht?
Zoals ik al zei, gooide Mirthe vorige week toen ik haar uit bed kwam halen, ineens een been over de rand. Ze wilde er zelf uit klimmen. En als ik haar niet snel had opgetild, dan was het haar gelukt ook. Dat had ik wel in de gaten. Ik dacht toen nog, hopelijk onthoudt ze dit niet. Maar ja, als ze eenmaal één keer proberen eruit te klimmen dan volgt de tweede keer ook. Het zijn bijdehante gevalletjes hoor, peuters. Dus, aangezien we liever valpartijen voor zijn, dachten we: er moet een bed komen waar ze veilig in en uit kan.
Een peuterbed of een normaal eenpersoonsbed?
Eerst dacht ik er nog even aan om Mirthe direct in een eenpersoonsbed te leggen. Mirthe heeft op haar kamer mijn oude kledingkast staan, die ik vroeger had als kind. Die hebben we mooi wit geverfd en dat vind ik nog steeds een hele gave kast. Mijn ouders hebben het bijpassende bed nog op zolder staan. Dus als we dat nou in dezelfde kleur verven, dan is dat een hele mooie set. Nieuwe lattenbodem en matras erin en het is weer als nieuw. Maar ik ging toch twijfelen, moeten we niet eerst een peuterbed doen? En na wat overleggen met Thijs en na wat tip van anderen hebben we toch besloten eerst met een peuterbed te beginnen.
Lekker zacht!
Toen het bedje binnenkwam (we hebben het bedje ‘Charlie’ van Wehkamp besteld) is Thijs het in elkaar gaan bouwen. En Mirthe heeft daarbij ontzettend goed geholpen. Ze heeft de schroefjes aangegeven en de deuvels in het hout getimmerd met behulp van papa natuurlijk. Dus ze heeft haar nieuwe bed zelf helpen bouwen, hoe leuk is dat? Vervolgens heb ik het bedje opgemaakt, met haar eigen dekbedje en een kinderhoofdkussentje erin. Ze wilde er meteen in kruipen en ze kwam er ook niet meer uit. Zelfs toen ik zei dat we naar beneden moesten om broodjes te gaan eten, wilde ze in bed blijven liggen. Dus ik dacht dat gaat goed! Ze bleef maar herhalen hoe lekker zacht ze het bedje vond. Zo schattig!
Toch nog eventjes in het ledikantje?
Maar toen kwam daar de eerste nacht in het peuterbed. Ze ging eerst heel moedig liggen nadat ik haar had voorgelezen. Ik gaf haar een kus, zette het muziekje van de babyfoon aan en verliet haar kamer, zoals ik dat elke avond doe. Maar binnen een minuut stond ze naast haar bed en hoorde ik dat ze het licht aan had gedaan op haar kamer. Dus ben ik haar kamer binnen gegaan en heb ik haar terug in bed gelegd. Dit herhaalde zich zo’n 4 of 5 keer. Maar Mirthe raakte steeds meer overstuur. Dit was geen tijd rekken of klieren. Ze was gewoon echt bang. Toen we haar aanboden om het ledikantje, dat inmiddels al op de babykamer neer was gezet, weer terug te pakken en haar daarin te leggen was ze ineens wel te troosten. Ze vond het gewoon eng, alleen in zo’n groot bed. En dat mag. We hebben het ledikant niet nú al voor de baby nodig, dus waarom zouden we haasten en het nu al van haar ‘afpakken’ als ze zich daar nog veiliger in voelt.
Nu staan beide bedjes in haar kamer. Ik lees haar ’s avonds gezellig een boekje voor terwijl we in het peuterbed zitten. En vervolgens mag Mirthe zelf kiezen in welk bed ze wil slapen. Tot nu toe kiest ze steeds voor haar vertrouwde ledikant. Maar de dag komt vanzelf dat ze in het peuterbed wil, daar ben ik van overtuigd, ze heeft alleen even tijd nodig om te wennen. En dat is prima. We zijn nog niet helemaal over dus, van ledikant naar peuterbed, maar het proces in ingezet zullen we maar zeggen.
Hoe ging dat bij jullie de eerste nachten in een nieuw bed. Kozen jullie voor een peuterbed of een eenpersoonsbed? En ging dat meteen goed of moesten jullie kindjes ook eerst aan het nieuwe bedje wennen?
Simone
Hier zijn beide kinderen vanaf ongeveer anderhalf jaar gelijk in het grote eenpersoonsbed gegaan. De eerste paar dagen natuurlijk even wennen, en daarna ging het helemaal goed. Beide kinderen klommen er met 13/14 maanden uit, en dat hebben we nog even kunnen rekken door slaapzak achterstevoren aan te doen totdat ze anderhalf waren. Maar de jongste klom er met slaapzak en al uit. Hij gooide zichzelf gewoon over de rand.
Ik vind een peuterbed + andere benodigdheden echt zonde van mijn geld. In een groot bed gaat het ook gelijk goed. We hebben wel een uitvalrekje hoor 😉
Ik moet bekennen dat mijn dochtertje nooit in een ledikant heeft geslapen altijd bij mij in bed en nog steeds ze geeft wel een bed een stapelbed samen met haar broer van 11jaar hij ligt boven en zij moet eigenlijk onder maar ja ik wil haar toch nu wel leren om daar te slapen ze wordt bijna 3jaar dus het wordt tijd maar het heeft tijd nodig denk niet dat het vandaag of morgen zal zijn tijd zal het leren.
(Zelf schuld mama!!)
He Simone,
Wat een gaaf bed voor Mirthe! Ik ben benieuwd, sliep ze in haar ledikantje ook al onder een dekbed? En zo ja, wanneer ben je van slaapzak naar dekbed gegaan? Lijkt me al best een overgang voor die kleine ukken. Fedde is nu (pas) 14 maanden, maar die draait zijn hele bed rond snachts. Ik ben benieuwd of hij als hij wat ouder is wat rustiger slaapt en dus naar een dekbedje kan, of dat het een hele opgave gaat worden… Groetjes, Jerney
Nee in het ledikant sliep ze in pyjama onder dekens. De slaapzak deden we al een tijdje niet meer. Maar zo lang hij nog zo draait zou ik lekker de slaapzak nog even aanhouden. Misschien dat hij als hij ouder is en je hem uit de slaapzak haalt toch wel onder het dekbed blijft/gaat liggen omdat het anders koud wordt? Maar ze slaapt op zich prima in haar peuterbed en onder het dekbed. Ze blijft met haar hoofd goed op het kussen. Mirthe duwt zichzelf ’s nachts alleen omhoog. Dus ze komt niet zo snel onder de dekens terecht, eerder onder de dekens vandaan 😉