Binnenkort gaan wij verhuizen en onze dochter is nu net twee jaar oud. Hoeveel heeft zij al door van wat er te gebeuren staat en hoe ga je daar het beste mee om? Hoe verhuis je een peuter?

Een vaste plek. Een vaste routine. Een eigen kamertje, het eigen plekje van je kind; wanneer je gaat verhuizen verandert er een hoop. De basisomgeving, de omgeving waarin je kind zich waarschijnlijk het meest veilig voelt, die is ineens weg. En dat papa en mama het nieuwe huis veel mooier vinden dan het oude, dat zegt een kind misschien nog niet zoveel. Hoe pak je dat aan? Hoe ga je ermee om? Hoe vertel je een peuter, dat dit zijn nieuwe kamer is? En dat je niet meer terug zult komen, in het oude huis? Ik vind het lastig, want mijn dochter – die zoals gezegd net twee is geworden – weet echt nog niet wat het woord ‘verhuizen’ inhoudt.

Op vakantie gaan gaat ook goed

Soms heb ik het idee dat ik er te gemakkelijk over denk. Ik heb het gevoel dat mijn dochter niet veel last zal hebben van de verhuizing. Misschien komt dat ook omdat Mirthe buiten ons eigen huis meestal ook best prima slaapt. Bijvoorbeeld wanneer we op vakantie gaan. Ze is misschien even onrustig voor ze in slaap valt en ze wordt wat vroeger wakker dan normaal. Maar ze is niet bang of overstuur. Dat geeft mij vertrouwen dat het met de verhuizing ook wel goed zal komen.

Maar toch, het is niet niks. Verhuizen is een grote verandering, zeker voor een leventje dat nog maar zo kort duurt en waarbij de grootste verandering tot nu toe een nieuwe pyjama of een nieuw paar schoenen was.

Mama, blijf eens van mijn spullen af

Toen ik afgelopen weekend begon met het inpakken van spullen uit Mirthe’s kamer die we op dit moment niet gebruiken, merkte ik dat Mirthe niet helemaal begreep wat ik aan het doen was. In de kast lagen nog wat stapeltjes met kleertjes in maat 86, waar Mirthe dus al lang en breed uitgegroeid is. Hier en daar lagen ook nog babyspulletjes, die ook niet meer van toepassing zijn op Mirthe’s leeftijd. En ook extra dekentjes en dergelijke, die we niet allemaal meer nodig hebben de komende drie weken, besloot ik vast in dozen te doen. Het kan maar ingepakt zijn. Voor ik het wist was ik zo druk bezig met pakken dat ik een doos of vijf gevuld had. En Mirthe was ondertussen naast mij boekjes aan het lezen en blokken aan het bouwen. Maar geregeld kwam ze toch even kijken wat ik in de dozen deed en haalde ze zelf ook spullen uit de kasten. Spullen die ze leuk vond trok ze snel weer uit de doos en ze werd een beetje geïrriteerd als ik ze er weer in terug deed. Ze kan het nog niet zeggen, maar ik voelde wel aan wat ze dacht: Mama wat ga je met mijn spullen doen? Waarom moet dat in een doos?

Helpen met inpakken

Kun je inpakken leuk maken? Zou ze het leuk vinden om mee te helpen spullen in de doos te doen? Als ik haar vraag om iets te pakken bijvoorbeeld. Misschien moet ik dat maar eens uitproberen. We zijn misschien wel iets langer bezig dan, maar dan heeft ze er een actieve rol in en dan. Sowieso ben ik van plan haar op de laatste dag, vlak voor vertrek zelf haar belangrijkste spulletjes – haar knuffels, speentje en wat speelgoedjes – zelf in een koffertje te laten doen. Zodat ze gevoelsmatig alles bij zich heeft wat ze nodig heeft om zich fijn te voelen. Dat kan ze dan zelf in de auto zetten en meenemen naar het nieuwe huis.

Het nieuwe huis bezoeken

We hebben ook samen met Mirthe het nieuwe huis al twee keer bezocht. Dat vond ik ook fijn ter voorbereiding. Gewoon om te zien hoe Mirthe op het huis reageert. Maar ook zodat ze er al eens geweest is, voordat ze er daadwerkelijk blijft slapen straks. Dat ging prima. Op dit moment woont er daar ook een peuter in huis. Dus ze ging meteen los met zijn speelgoed. En toen ze op zijn slaapkamertje kwam wilde ze in bed kruipen. Én ze wilde niet meer mee naar huis toen we zeiden dat we naar de auto zouden gaan. Allemaal tekenen dat Mirthe zich daar prima op haar gemak voelde, denk ik zo.

Alle vertrouwde spullen in haar kamertje

Het lijkt me belangrijk dat we alle meubels en spullen die Mirthe nu op haar kamer heeft, zo veel mogelijk hetzelfde laten en allemaal terugplaatsen in haar nieuwe kamer. Dan is de kamer nieuw, maar heeft ze in ieder geval haar vertrouwde eigen bedje en de schommelstoel waarin we iedere avond voor het slapengaan een boekje lezen.

Ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat verlopen. De komende tijd hebben we het heel druk met inpakken. En ik vind het best spannend allemaal. Als het straks zover is en we zijn verhuisd, dan zal ik zeker achteraf nog eens schrijven over hoe het allemaal verlopen is en hoe het met Mirthe ging.

Heb jij toevallig nog tips over het zo aangenaam mogelijk laten verlopen van een verhuizing voor kleine kindjes?

Simone