17 weken zwanger ben ik alweer. De tijd vliegt echt voorbij. We zijn gewoon alweer bijna op de helft. Stop de tijd. Ik wil niet dat het zo snel weer voorbij is allemaal. Ik vind dit zo’n leuke tijd. Ondanks de kwaaltjes die erbij horen, is het gewoon fijn om zwanger te zijn.

Lage bloeddruk

Deze week zijn we weer bij de verloskundige geweest. Mijn bloeddruk is opgemeten en was keurig laag. Behoorlijk laag zelfs; 100 over 65 als ik het goed onthouden heb. De verloskundige waarschuwde me dat nu de weken eraan komen dat je bloeddruk nog wat verder kan gaan dalen, omdat je vaten verwijden als voorbereiding op de komst van meer bloed in je vaten. Maar de aanmaak van meer bloed gaat helaas trager dan het verwijden van de vaten. Hierdoor kan je bloeddruk soms erg laag worden, waardoor je bijvoorbeeld duizelig wordt wanneer je te snel opstaat. Je kunt er zelfs ook door flauwvallen. Het is niet iets schadelijks voor de baby en je komt ook snel weer bij, het heeft puur met je lage bloeddruk te maken. Ik probeer dus maar te onthouden dat ik rustig opsta de komende weken, want flauwvallen zie ik toch niet zo zitten eigenlijk.

Mirthe mocht naar het hartje luisteren

De verloskundige betrok Mirthe er helemaal bij op het moment dat we naar het hartje gingen luisteren. Mirthe mocht haar eerst even vertellen wat er nou eigenlijk in mama’s buik zat. En vervolgens mocht ze op een krukje bij de behandeltafel staan en op de knop van het doppler apparaatje drukken om hem aan te zetten. Toen hoorden we al snel het hartje van de baby, alhoewel deze er niet veel zin in had. Hij ‘zwom’ steeds van de doppler weg waardoor de verloskundige het hartje steeds opnieuw moest zoeken. Eigenwijze jongen, nu al πŸ˜‰

“Ik had er gewoon tranen van in mijn ogen.”

Mirthe vond het ontzettend interessant allemaal! Na het luisteren pakte de verloskundige een klein model van een baby, ongeveer ter grootte van het kindje in mijn buik op dit moment. Dit legde ze op mijn buik, en ze zei: ‘zo’n baby zit bij mama in de buik’. ‘Neeeeee’ zei Mirthe, echt op zo’n toon vol ongeloof. En toen mocht ze het baby’tje ook nog even vasthouden. Het was echt zo leuk en schattig, ik had er gewoon tranen van in mijn ogen.

Veel last van hoofdpijn

Wat ik ook aangaf bij de verloskundige, is dat ik veel last heb van hoofdpijn. Tijdens mijn studietijd had ik al veel migraine, en dat is jaren zo geweest, maar de laatste tijd ging het eigenlijk heel erg goed. Totdat ik een week of 13, gok ik, zwanger was. Toen begon het weer. Ik heb wekelijks wel zo’n twee migraine aanvallen. De ene keer is het na een paar uur gelukkig weer over, maar er zijn ook aanvallen waarbij ik gewoon twee dagen uit de running ben eigenlijk. Dat je er ’s avonds mee gaat slapen en hoopt dat je gezond weer wakker wordt, maar dat het er dan gewoon nog steeds is. Echt heel naar is dat. Maar ja, het zal wel hormonaal zijn allemaal.

De verloskundige geeft aan dat ik ook niet moet vergeten om voldoende te drinken. Maar ik vind de dag opstarten met veel drinken erg lastig omdat ik ’s ochtends nog steeds wat misselijk ben. Als het straks na mijn zwangerschap alsjeblieft maar gewoon weer over mag zijn, vind ik het allemaal best. Ik heb het er allemaal voor over natuurlijk. Klachten horen er nou eenmaal bij. Het is niet niks wat je lijf doormaakt, zo’n zwangerschap.

Tot zover deze update! Tot de volgende!

Simone