Het is een gekke dag vandaag

Vandaag is een gekke dag. Een dag waarop we andere jaren uit ons werk, bepakt en bezakt met een flinke voorraad goede bonbons, naar de boerderij zouden gaan. Om daar vervolgens lekker gebak te eten en vervolgens belegde witte broodjes en tomatensoep als avondeten. Vaste prik. Ieder jaar. Op mijn opa’s verjaardag.

Maar helaas is dit jaar de eerste verjaardag van opa, zonder opa. Opa is vorig jaar overleden, bijna een jaar terug inmiddels. Hij overleed op 13 april, kort na zijn 86ste verjaardag. Hij zou nu dus 87 zijn geworden. Maar helaas mocht dat dus niet zo zijn.

Mijn oma heeft een nieuw huis en de boerderij is verkocht. Ik vind het nog steeds een vreemd idee. Voor mijn gevoel zou ik vanavond zo naar de boerderij rijden en zit opa ons op te wachten in zijn stoel. Hij zou ons vragen welke bonbon de lekkerste is uit de doos die we hem gaven en hij zou ons zeggen dat we bij de kippen moeten gaan kijken of dat we de koeien maar eens moesten gaan tellen. Voor mijn gevoel is het allemaal nog zo kort geleden. Maar het is nu allemaal anders.

De boerderij was voor mij een hele fijne plek. Een plek waar ik met dieren ben opgegroeid. Een plek waar mijn opa speciaal voor ons een stel pony’s had aangeschaft, om voor te zorgen en waar we de eieren uit gingen halen uit het kippenhok. Een plek waar ik heel erg graag kwam en wat, wat mij betreft, ook echt een aanvulling is geweest in mijn opvoeding om het leven op de boerderij te zien en mee te maken.

Ik vind het jammer dat ik Mirthe nooit aan opa voor heb kunnen stellen en dat ik niet meer samen met haar eieren kan gaan rapen in het kippenhok. Maar ja.. het leven komt en het leven gaat.

Tegelijkertijd ben ik ook dankbaar voor het feit dat Mirthe wel twee opa’s en twee oma’s heeft en nog drie overgrootouders! Dat is toch een hele rijkdom.