Ik ben 30 weken zwanger momenteel. En afgelopen week was weer een roerige week als het gaat om mijn zwangerschap. Zo kregen we een groei-echo van de baby, werden de nierbekkens weer opgemeten en verdacht de verloskundige mij van het hebben van zwangerschapsdiabetes… 

Hoe gaat het met mij en mijn bekkeninstabiliteit?

Afgezien van de bekkeninstabiliteit, die alleen maar zwaarder lijkt te worden, gaat het goed met mij. Ik voel me wat fitter en minder moe als eerder in de zwangerschap. Alleen dat lopen, ja… Ik heb nu niet meer alleen mijn in mijn onderrug, maar ook aan de voorkant van het bekken, bij mijn schaambot. Rustig aan blijven doen en beentjes omhoog is het advies.

Hoe gaat het met de baby?

De baby spartelt, schopt en hikt er lustig op los. Dagelijks. Ik voel hem heel goed en dat is prettig. Het blijft een fijne bevestiging waardoor ik weet dat de baby het naar zijn zin heeft. De baby zou nu, met 30 weken, ongeveer zo groot zijn als een komkommer, 40 cm. En hij zou nu een gewicht hebben van zo’n 1300 gram. Nog maar een week of 10 en dan kunnen we Mirthe’s kleine broertje ontmoeten. Oh wat kijk ik daar meer en meer naar uit!

Groei-echo

Afgelopen dinsdag hadden we een groei-echo en daaruit bleek dat de baby goed gegroeid is. Bij de 20 weken echo lag de groei al op het bovenste lijntje van de curve en nu was dat weer het geval. De groei van het buikje kwam er zelfs een héél klein stukje boven. Het wordt dus weer een flinke baby, waarschijnlijk. Mirthe zat met de echo’s ook altijd al op die bovenste lijn en ook nu, gedurende haar leven groeit ze volgens de bovenste lijn in de curve. Thijs en ik vonden dit dus heel herkenbaar en schrokken er niet van ofzo.

Zwangerschapsdiabetes?

De verloskundige daarentegen vroeg zich af of ik misschien zwangerschapsdiabetes zou hebben. Ik had zelf het gevoel dat dit wel mee zou vallen, maar ze wilden voor de zekerheid graag een suikertest, of glucose-intolerantietest bij me afnemen. Er wordt dan bloed geprikt, waarna je een suikerdrankje moet drinken, om vervolgens na twee uur wachten nogmaals bloed te laten prikken. Ik werd gewaarschuwd dat ik hier weleens naar of misselijk van kon worden. Dus ik ging woensdagochtend samen met Thijs naar het ziekenhuis voor de test. Het drankje was niet lekker, maar ook niet vies. Alsof je een fles iets meer vloeibare stroop naar binnen giet. Ik voelde me wel wat vreemd, maar ik ben niet echt naar of misselijk geworden gelukkig. Dezelfde middag nog, kreeg ik telefoon van de verloskundige van het ziekenhuis, dat de test goed was en dat ik geen diabetes heb.

Mijn ijzerwaarde was overigens ook weer goed op pijl. Dus ik mag ook stoppen met mijn ijzerkuur. Over een paar weken, als we richting de bevalling gaan, prikken ze dit voor de zekerheid nog eens.

In een stuit

Als je goed kijkt naar de echofoto, zie je onder het profiel van het gezichtje, dan een hand voor het gezichtje en daarbovenop weer een onderbeen met voetje liggen. Compleet opgevouwen dus! De baby ligt overigens ook nog in een stuit, net als 4 weken geleden. Ik hoop maar dat hij zich nog zal draaien uit zichzelf…

Vergrote nierbekkens?

Bij de echo is ook wederom naar de nieren van de baby gekeken. Met de 20 weken echo kwamen we erachter dat de nierbekkens van de baby boven de norm groot waren. Dat komt wel vaker voor, blijkbaar, maar goed is het niet. Mocht het na de geboorte nog het geval zijn, dan heeft de baby een groter risico op blaas- en nierbekkenontsteking en moet hij gedurende lange tijd aan de antibiotica. Gelukkig kregen we goed nieuws. De nierbekkens zijn nu binnen de norm. De rechternier komt niet eens in de buurt van de grens en de linkernier zit er net onder. Toch wel een pak van ons hart.

Goed, tot zo ver deze update. Op naar de laatste 10 weken zwangerschap! Over drie weken weer voor controle naar het ziekenhuis. Dan zal ook het bevallingsplan aan de orde komen en komt de bevalling ineens wel héél dichtbij.

Simone