Daar is hij dan. De allereerste zwangerschapsupdate! Ik schreef onderstaande tekst toen ik 4 weken zwanger was. Of eigenlijk… bijna.

Bekijk hier de video met de zwangerschapsaankondiging, de test en eerste echo’s >>

Het is zondag 18 juni, vaderdag, en ik ben al vroeg wakker. Ik heb me voorgenomen vandaag een test te doen. 4 dagen vóór de dag dat ik ongesteld moet worden. Ja ik ben zo’n typ. Het type dat écht niet kan wachten. Ik test altijd te vroeg. En vandaag niet alleen vanwege mijn eigen onbedwingbare nieuwsgierigheid, maar ook omdat het vaderdag is. HOE leuk zou het zijn als ik een Thijs vandaag een ingepakte positieve zwangerschapstest cadeau kan doen? Op vaderdag! Het moest zo zijn, toch?

Mijn gevoel zegt dat ik net zo goed niet kon testen. Maand na maand had ik het idee zwanger te zijn. Ik voelde me misselijk, had het idee dat mijn buik opgezet was. Noem het maar op. Deze maand was het anders. Ik voel me heel normaal. Niks aan de hand. Het zal dus wel niet.

Turen naar de test

Na acht maanden proberen zwanger te worden en acht maanden van negatieve zwangerschapstesten (meerdere per maand, want ik begin dus te vroeg met testen) en teleurstelling na teleurstelling zit ik daar dan. Om 6.30, op het toilet. Iedereen nog in slaap. En ik, ik ben klaarwaker en ik voel een tikkeltje adrenaline door mijn lijf stromen. Ik deed een test van de Action. Een goedkope, simpele test, met twee streepjes (als hij positief is, anders zie je er maar één). Even over het staafje plassen en dan… turen maar. Turen naar dat witte vlakje totdat je jezelf gek begint te maken en overal streepjes begint te zien. ‘Is dat nou een streepje? Of is het de schaduw van de rand van de test’? Ja echt, dit is de afgelopen maanden meerdere malen in mijn gedachten voorbij gekomen. En nu, zie ik daar nou iets vaags verschijnen? Of zit ik mezelf wéér voor de gek te houden?

Zie ik nou een streepje? Nee, ik droom!

Het streepje dat op de test verschijnt is zo ontzettend onzichtbaar, dat Thijs me echt zou uitgelachen als ik dát aan hem laat zien. Simone, je droomt. Je wil te graag. Of misschien toch? Is er toch écht iets te zien? Een streepje is een streepje zeggen ze altijd. Maar goed, deze schim was niet echt een streepje te noemen.

In de la van het badkamerkastje ligt nog één test. Een Clearblue test. Eentje voor meer bevestiging. Een digitale test waar geen streepjes of kruisjes op verschijnen, maar waar letterlijk de tekst in beeld komt: Zwanger (als hij positief is, anders staat er Niet Zwanger). En guess what? Hartstikke ZWANGER! 1 tot 2 weken.

Nou dat klopte wel. Ik heb mijn ovulatie steeds bijgehouden met ovulatietesten, dus ik wist wanneer ik ongeveer mijn ovulatie had. Namelijk tien dagen geleden. Ik wist dus ook (bijna) op de dag nauwkeurig hoe lang ik zwanger was. Maar tot me doordringen deed het nog niet. Wat was dat onwerkelijk zeg. Zonder enige klacht, vlaag van misselijkheid of vermoeidheid… zwanger. Hoe is het mogelijk?

Bijzonder vaderdagcadeau

Compleet in de war ben ik naar beneden geglipt en heb ik een schaar, plakband en inpakpapier gepakt. Deze kon bij de vaderdagcadeautjes. Het meest bijzondere vaderdagcadeautje aller tijden, denk ik wel.

We hebben meteen een foto gemaakt en ons voorgenomen dit netjes wekelijk bij te houden. Maar de tijd leert ons dat wij dit (net als bij de zwangerschap van Mirthe overigens) niet goed bijhouden. Het is de eerste en de laatste die we tot nu toe hebben gemaakt. Oeps. Ik ga die jurk en de blokjes maar weer eens uit de kast vissen.

Binnenkort meer over mijn zwangerschapsavonturen in de zwangerschapsupdate over week 5!

Simone