Hoi Allemaal,

Ik had even de behoefte om eens even lekker bij te kletsen met jullie. Het is momenteel behoorlijk druk in mijn leven, privé gezien. We hebben ons huis is te koop gezet en alles lijkt nu in een soort sneltrein beland ongeveer. Ik wil er nog niet al te veel over kwijt want een en ander is allemaal nog ‘onder voorbehoud’. Maar het geluk lijkt aan onze zijde.

Writer’s block

Verder merk ik dat, mede hierdoor, mijn hoofd gewoon een beetje vol is en ik niet veel ruimte heb om te bloggen. Waar me eerder dagelijks volop ideeën voor artikelen aan kwamen waaien, lijken ze nu zo ver weg. Ja, ik heb last van een zogenoemde writer’s block. Dat maakt het bloggen niet gemakkelijker.

Twijfels over vloggen

Vloggen doe ik nog steeds wél iedere dag. Ik maak nog altijd iedere week een weekvlog. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik ook hierover begin te twijfelen om hier wijzigingen in aan te brengen. Ik denk er de laatste tijd vaak over om alleen nog de dagjes uit, of bijzondere dingen te vloggen en andere mama-video’s te maken, maar niet meer zo zeer dag in dag uit iedere dag laten zien wat er in ons leven afspeelt.

Vergroeid met mijn camera

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het video’s maken nog altijd super leuk om te doen. Ik zie ieder weekend als ik zit te editen alle leuke beelden van de afgelopen week nog eens langskomen en dat vind ik erg gezellig altijd. Ik sta zo extra bewust stil bij de mooie dingen. Aan de andere kant ben ik er wel iedere dag, bij alle leuke dingen die er gebeuren, mee bezig en zit ik met mijn camera in mijn handen. Ik denk dat mijn dochter denkt dat dat ding een onderdeel van mijn lijf is ofzo, haha. En hoewel het écht mijn hobby is geworden om te proberen zo leuk en mooi mogelijke beelden te maken, stel ik er steeds vaker dit soort vraagtekens bij. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de verplichting en de hoeveelheid werk die het met zich meebrengt. Als je bedenkt dat ik gemiddeld vier uur doe over het editen van één weekvlog, dan begrijp je dat dat best veel tijd kost naast een gezin, een fulltime baan en een blog die ook zo nu en dan graag wil onderhouden.

Wat denken mensen van mij?

Daarnaast breng ik gewoon behoorlijk veel van ons privé leven in beeld. En ja, je weet nooit wie er allemaal meekijken. Een heleboel lieve mensen natuurlijk, maar misschien ook mensen die minder goede bedoelingen zouden kunnen hebben. Of mensen uit mijn omgeving die zich afvragen: waarom doet zij dat, haar hele leven zo in beeld brengen op het wereldwijde web? Waarom moet iedereen daarvan meegenieten? En natuurlijk, ik moet me niet zo druk maken om wat anderen van me denken en gewoon doen wat ik zelf leuk vind. En dat heb ik ook al 28 weken (want zo lang doe ik het nu al) redelijk van me af kunnen zetten, maar het is toch een gedachte die me blijft achtervolgen: wat vinden mensen er nou eigenlijk van?

Dat maakt me soms onzeker, maar aan de andere kant zijn er ook zoveel leuke volgers die lieve reacties achterlaten of me berichtjes sturen om te vragen waar de vlog blijft, als ik weer eens te laat ben op zondagavond. Dat doet me zo goed. Ik vind het echt heel fijn om te merken dat er zoveel mensen zijn die het zo leuk vinden om mijn video’s te volgen.

Video’s in andere vorm?

Stoppen met video’s maken wil ik sowieso niet, maar wellicht ga ik het in een andere vorm gieten. Bijvoorbeeld alleen bijzondere dagen of leuke uitjes filmen. Dat geeft mij de vrijheid om voortaan ’s ochtends te kiezen: heb ik vandaag zin om een video te maken of ga ik even ‘gewoon’ lekker pret maken met mijn dochter zonder camera op onze neus. Maar ik ben hier echt nog helemaal niet over uit. Terwijl ik dit schrijf wordt mijn gevoel ook weer de andere kant op geslingerd: nee, niet stoppen met weekvloggen, daar krijg je spijt van. Jullie begrijpen het… ik weet nog niet wat ik wil. Laat me maar weten wat je van mijn gedachtespinsels vindt. En wie weet heb je nog wel goede ideeën voor me? Ik hoor het graag 🙂

Oh, en mocht je nou denken, waar heeft ze het over? Mijn weekvlogs (en andere video’s) vind je op mijn YouTube Kanaal.

Zo, nu heb ik wel weer genoeg bijgekletst geloof ik. Ik heb nog aardig wat woorden op papier gekregen voor iemand met een writers block. En zo zie je maar weer. Gewoon je handen over dat toetsenbord laten gaan en je gedachten de vrije loop geven is de beste remedie. Dan ben je zo weer 700 woorden verder.

Fijne dag! 🙂

Simone