Bijna 40 weken zwanger. Tonnetje rond, geen kleren meer die passen en voorzien van een shitload aan babyspullen in huis ben je nu echt klaar om te poppen. Maar je zit nog steeds op de bank, met je joggingbroek aan.

Dit is nou echt typisch 40 weken zwanger…

  • Dat je buurmeisjes aan de deur staan: ‘Ga je in het ziekenhuis bevallen of thuis?’.
  • Dat je een soort van, (kán dat?) zin krijgt in de bevalling. Je leeft er nu zo ontzettend naartoe, dat houd je niet voor mogelijk.
  • Dat zelfs je positie-topje, uit protest tegen die giga-buik, omhoog begint te kruipen en je steeds meer huid begint te zien.
  • Dat je nog maar een extra koek pakt bij de thee, want verveling doet eten (Hup, nog een beetje meer buik. Kan er dan ook nog wel bij:-P).
  • Dat je verliefd wordt op een pandabroekje met een bijpassend haarbandje van van ‘To the moon and back kids’. Zag ik vanmorgen op Instagram. Maar kijk dan hoe leuk! Alsof je niet al 685 broekjes in maat 56 in de kast hebt liggen.
  • Dat je iedere dag (wat zeg ik, iedere twee uur) tegen je baby begint te praten: ‘Kom maar lief klein baby’tje, het is niet eng hier. (HOE LANG NOG?).
  • Dat je de parketvloer maar eens even een goede dweilbehandeling gaat geven. Inclusief alle stoelen van de vloer en zo. Hoezo nesteldrang?
  • Dat je hele familie/vrienden/kennissenkring aan je vraagt/je belt/je appt ‘hoe het met je gaat’ 😉
  • Dat je gewoon in een paar dagen tijd een boek uit leest (ja dat is best uniek voor mij). Leuk boek trouwens: Claudia de Breij – Krijg nou tieten! Hoe toepasselijk ook 😉
  • Dat je buurmeisjes nog een keer aanbellen: ‘Doet het al pijn?’.