Als je vlakbij je werk woont en je geeft borstvoeding, dan is het soms gemakkelijker naar je kind toe te gaan voor een voeding, dan om steeds te moeten kolven. Al dat gedoe met elektrische kolven, handkolven, bewaarzakjes/bakjes en koeltassen (spaar ze allemaal!), daar zit je toch eigenlijk niet op te wachten? Ja oké als ik een eind weg zat, had ik het gedaan hoor. Maar als het kan, dan lekker voeden in persoon zou ik zeggen.

Twee keer in de week gaat mijn dochtertje naar het Kinderdagverblijf. En rijd ik dus van mijn werk naar daar, op en neer om te voeden. Op de dagen dat ze bij mijn moeder is of thuis bij haar papa, ga ik trouwens ook gewoon naar haar toe. Hoe ziet zo’n dag er nou uit, als ik naar haar toe ga om te voeden?

’s Ochtends voordat ik ga werken, zo rond 7.30 krijgt Mirthe haar eerste voeding. Dan breng ik haar weg, en rond een uur of 12.00, afhankelijk van wanneer ze honger krijgt, krijg ik een telefoontje van het KDV: of dat ik even langs kan komen. De reistijd is een minuut of 5, maar omdat je even afmaakt waar je mee bezig bent of een gesprek met een collega beëindigt, ben ik meestal in een minuut of 15-20 op het KDV. Meestal ligt Mirthe dan rustig te spelen en is ze heel vrolijk. Dat vind ik erg fijn om te zien. Ik zie zo dat ze het daar gedurende de dag echt naar haar zin heeft.

Voeden op het KDVOp het KDV is een aparte kamer beschikbaar, waar ik rustig kan zitten. Er staat een bank, ik kan gebruik maken van een voedingskussen en spuugdoekjes. Goed geregeld dus! Als mijn kleine tantetje pollewop klaar is met drinken en ze een boertje heeft gelaten, breng ik haar weer naar de babygroep. Waar ze dan met een gevuld buikje weer lekker even kan spelen alvorens ze aan haar middagdutje begint. Ik rijd dan weer terug naar mijn werk.

Rond 16.00 volgt meestal het volgende telefoontje van de leidster. Mirthe is dan wakker en aan de volgende voeding toe. Dan ga ik er dus weer heen en dan neem ik haar mee naar huis. Volgens de Nederlandse wet heb je als borstvoedende mama de eerste negen maanden na je bevalling het recht om 25% van je arbeidstijd te gebruiken ten behoeven van het voeden van je kind. En of je nu gaat kolven of naar je kind toe gaat, dat maakt niet uit. Dat mag allebei. Ik ben ongeveer twee uur per werkdag kwijt aan het voeden nu. En hé, ik werk 8 uur op een dag. Komt dat even mooi uit!

Wat wel een valkuil is aan het altijd ‘live’ voeden, is dat je makkelijker wordt met het aanwennen van een flesje. Omdat het niet direct nodig is, dacht ik, dat komt wel. Maar je kunt daar beter jong mee beginnen, en het dan ook blijven doen. Gewoon af en toe wat kolven en af en toe met de fles geven. Als je dan een keer écht weg moet en je kind kan niet mee, dan is het erg prettig om te weten dat de kleine zonder problemen een flesje pakt. Dan kun je met een veel geruster hart weg. En bovendien makkelijker overstappen op flesvoeding mocht je dat om wat voor reden dan ook willen. Mirthe heeft een periode het flesje geweigerd. Nu pakt ze het inmiddels wel weer goed. En dat voelt een beetje als een opluchting.

‘Live’ voeden onder werktijd bevalt goed. Veel fijner dan op kantoor met een kolfapparaat aan de slag moeten gaan. Als ik het over moest doen zou ik het weer precies zo doen! En voorlopig ga ik zo nog een tijdje verder.