Het is vandaag de laatste dag van het jaar. Hoog tijd voor een terugblik naar 2018. Wat is er allemaal gebeurd en wat heeft het jaar mij gebracht?
Mijn tweede zwangerschap
Het jaar begon met de laatste maanden van mijn tweede zwangerschap. En misschien, of zeer waarschijnlijk eigenlijk, mijn allerlaatste zwangerschap ooit. Wat vond ik het, ondanks de bekkeninstabiliteit een fantastisch mooie tijd. Ik zou die ervaring voor geen goud willen missen. Een leven dat groeit in je buik is zo bijzonder.
De bevalling
En dan de bevalling. Op 24 februari 218 werd Ruben geboren. Onze zoon, ons tweede kindje. Omdat Ruben nogal groot geschat werd, moest ik worden ingeleid toen ik 39 weken en 2 dagen zwanger was. Ik zag er nogal tegenop, omdat je over weeënopwekkers niet altijd even rooskleurige verhalen hoort. Maar toen de bevalling door het breken van de vliezen al vanzelf op gang kwam en ik nog maar een heel klein zetje nodig had van de weeënopwekkers bleek het allemaal ontzettend mee te vallen. De bevalling was voor mij een ‘feest der herkenning’ in vergelijking tot de bevalling van Mirthe. Alleen ging het allemaal nog sneller en makkelijker. Toen ik op het punt aankwam dat ik het niet meer trok, wist ik nu dat ik er bijna was. Waar je bij de eerste dan denkt: houd je mond, ik ga kapot van de pijn; kwam er nu een soort berusting over me en wist ik dat ik nog maar heel even vol hoefde te houden tot ik mocht gaan persen. Het persen ging ook een stuk beter dan bij mijn eerste bevalling. Echt ik vond het zo’n cadeautje om deze ‘fijne’ bevalling zo te mogen ervaren. Ik kijk echt terug op een mega mooie bijzondere ervaring. De mooiste uit mijn leven.
Het jaar van de betere balans
Voordat ik Ruben kreeg werkte ik vier dagen in de week voor mijn werkgever. Na mijn zwangerschapsverlof ben ik drie dagen gaan werken. Al tijdens mijn verlof kwam het gevoel op me af dat vier dagen gaan werken me teveel was. Mirthe gaat al bijna naar school, en dan is het ‘voorbij’, zo voelde ik dat een beetje. Ik moet genieten van mijn kinderen nu het kan. Want ze zijn zó snel groot. Ook omdat ik mijn eigen onderneming voldoende tijd en ruimte wil geven, was de keuze voor mij snel genoeg gemaakt. Behalve mijn blog en YouTube kanaal Papa is de liefste werk ik ook als freelance (medisch) tekstschrijver.
En over die eigen onderneming gesproken…
2018 was ook het jaar, dat de wens om meer te doen met mijn eigen bedrijf, steeds groter werd. Ik heb vaste opdrachtgevers waar ik natuurlijk heel blij mee ben. Maar in december besloot het grootser aan te gaan vliegen en een heuse website online te zetten, waarmee ik me in 2019 een stuk intensiever wil gaan profileren. Ik wil laten zien wie ik ben, wat ik kan en meer opdrachten binnenhalen. Van mijn tekstschrijfklussen krijg ik namelijk ontzettend veel energie. Behalve mijn website SimoneBosters.nl heb ik ook een nieuw instagramaccount geopend. Volg je mij ook daar?
Buikklachten
2018 en vooral de zomer van 2018 is voor mij ook weer een jaar van vele buikklachten geweest. Even dachten ik en mijn mdl-arts dat mijn crohn weer actief was en moest er in mijn maag en darmen gekeken worden wat zich daar afspeelde. Gelukkig zag het er rustig uit en is de crohn in remissie. Maar dat betekent helaas wel dat mijn klachten door een prikkelbare maag en prikkelbare darmen worden veroorzaakt. Dus ook in tijden van een rustige ziekte van crohn ben ik niet vrij van darmklachten helaas. Na een buikgriep in december heb ik weer even een terugval in mijn maagklachten, maar daarvoor ging het weer een hele tijd wat beter met me gelukkig.
Persoonlijke groei
Afgelopen jaar is ook het jaar geweest dat ik voor mijn gevoel een goed begin heb gemaakt aan een persoonlijke groei die ik graag in 2019 doorzet. Ik heb veel geleerd van de cursus die ik heb gevolgd bij Mompoint.nl. Zo leerde ik dat onzekerheid iets is dat je jezelf grotendeels aanpraat, daar heb ik écht iets aan in het dagelijks leven. En ik leerde hoe ik beter in balans kan blijven. Hoe ik meer kan genieten en hoe ik mijn doelen en dromen achterna kan gaan. Als ik andere mama’s een tip mag geven: kijk eens op Marije’s website. En nee, hier is niets aan gesponsord en ik schaam me er ook niet voor. Volgens mij zijn alle mama’s op zoek naar meer balans tussen werk, privé en gezin en het is niet vreemd of stom als je hier wat hulp bij inschakelt. Die perfecte balans, die bestaat niet, maar met wat handvatten kom je toch al een stuk dichterbij.
Kortom 2018 was een mooi jaar voor mij. Dat we nu met zijn viertjes onder de kerstboom zaten dit jaar geeft mij zo’n rijk en trots gevoel. Ik ben benieuwd wat 2019 ons brengt.
Wat voor jaar was 2018 voor jou?
Simone
