Mirthe is bijna een jaar oud en daarmee is ook de bevalling bijna een jaar geleden. Waar ik vorige week nog met mijn dikke buik zat te wachten wanneer het eindelijk eens ging beginnen, zijn we nu gewoon alweer 12 maanden verder… Waar blijft de tijd. In dit blogje neem ik jullie mee in mijn herinnering aan de bevalling, zoals ik er nu op terug kijk.

Is de pijn van de bevalling vergeten?

‘Je vergeet de pijn van de bevalling’ zeggen ze toch altijd? Nou nee hoor. Ja, het klopt wel dat de pijn niet iets is waar je in je gedachten echt naar terug kunt gaan. Je kunt dat gevoel niet weer oproepen om het zo maar te zeggen. Maar herinneren dat het heel pijnlijk was, dat doe ik nog wel. Alleen omdat je het gevoel niet terug op kunt roepen (zoals je dat met emoties wél kunt) vervaagt de herinnering aan de pijn en blijven de gevoelens die je wel terug kunt halen in je hoofd (blijdschap, vreugde, liefde) over. Al met al een mooie en bijzondere herinnering dus.

Ik heb geen traumatische bevalling gehad. Leuk was het niet natuurlijk. Maar ik kijk er goed op terug. Ik zou het zo weer durven. Het is een paar uur pijn lijden, maar je krijgt er zoveel moois voor terug. Het is echt waar, alle clichés kloppen gewoon.

SAM_3763+

Als ik nog eens moet bevallen…

Dan ga ik er nog meer ontspannen in dan de vorige keer denk ik. Ontspannen helpt ontzettend ter bevordering van de ontsluiting, dus hoe meer ontspannen je bent hoe sneller het zou moeten gaan. De afgelopen keer ben ik (op medische indicatie) in het ziekenhuis bevallen. En dat was achteraf maar goed ook, want ik heb een vacuümverlossing gehad. Een eventuele volgende keer zou ik weer in het ziekenhuis willen bevallen. Ik vind het gewoon een prettig idee alle mogelijk noodzakelijke medische hulp dichtbij te hebben.

Hoe ervaren andere mama’s dit, vervaagt de herinnering aan de pijn echt?

Simone

Volg je me al op facebook, instagramtwitter en/of bloglovin?

Ook op snapchat ben ik te vinden onder gebruikersnaam: papaisdeliefste