Ruim negen maanden heb ik Mirthe gedragen in mijn buik. En nu is ze ook ruim negen maanden uit mijn buik. Omdat dat zo’n speciaal moment is (misschien kun je je dat helemaal niet voorstellen, maar als je mama bent vast wel) wil ik het niet ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom volgt er hier nu (pas op!) een heerlijke zoetsappige, sentimentele, emotionele en hormonale ode aan mijn dochtertje.

Lieve Mirthe,

Negen maanden in mijn buik

Negen maanden droeg ik jou in mijn buik. Vanaf het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in handen had, was ik dolgelukkig met jou en dat gevoel is nooit meer verdwenen. Ook al had ik jou nog nooit gezien of zelfs nog nooit je hartje gehoord, of jou zien bewegen op een echo. Ik wist dat jij er was, ik voelde dat jij er was. En ik wilde je nooit meer kwijt.

Wat was dat moment magisch, het moment dat ik je hartje voor het eerst hoorde kloppen en dat we je op beeld konden zien. Zo klein als een rijstkorrel was je, maar je was een heuse baby in de maak. Wat vond ik het fijn om negen maanden áltijd samen te zijn en jouw schopjes te voelen. Wat was ik trots dat mijn buik groeide en wat wilde ik je graag in mijn armen sluiten.

Na 41,3 weken was het moment dan eindelijk daar. Je leek toen al op mij: altijd te laat. Wat een magisch moment was de bevalling. Pijnlijk natuurlijk, maar magisch. Ongelofelijk vond ik het (terwijl ik natuurlijk op de hoogte was van het feit dat ik zwanger was) dat er een écht kindje uit mijn buik kwam. Een kindje met tien kleine vingertjes en tien kleine teentjes. Met nageltjes zelfs en je had ook al haar op je hoofdje. Een wonder, dat was het.

Mirthe

Toen zat je ineens niet meer veilig en warm in mijn buik. Maar lag je op mijn borst. Een nieuwe spannende fase brak aan. Een tijd waarin wij, jouw papa en mama, een hele hoop nieuwe dingen hebben geleerd. We waren onzeker en dat zijn we nog steeds wel een beetje. Want alles moeten we uitvinden en ontdekken. We zijn voor het eerst papa en mama en we weten nog niet hoe dat moet. Maar voor jou is het vast nog veel spannender, want voor jou is álles nieuw. De hele wereld is voor jou nog een verrassing.

Negen-maanden

Negen maanden uit mijn buik

En nu. Nu ben je negen maanden oud. Je tijgert en kruipt het huis rond. Je kunt zelfstandig zitten. Je eet zelf je boterhammetje en je geeft me kusjes. Je bent nog maar zo kort bij ons, maar meisje wat gaat de tijd snel. Je groeit zo hard en je lijkt alleen maar nóg leuker te worden. Mijn liefde voor jou is groot en wordt iedere dag nóg groter. Ik weet ook niet hoe dat kan. Moeder natuur heeft dat mooi geregeld.

Want, lieve Mirthe, ik wil nooit meer zonder jou! Jij bent mijn lieve kleine meisje. Een wonder uit míjn buik.

Mama