Helaas is het zover. Mirthe is écht te groot voor het voorzitje op de fiets nu. Ik vind dat heel jammer, want wat hadden we veel plezier met zijn tweetjes zo voorop de fiets. Mirthe lekker achter haar eigen ‘stuurtje’. En ik genietend van een zingende kleine meid voorop. Maar, een verzachtende factor die de pijn wat deed verminderen, was het feit dat Qibbel ons een achterzitje cadeau deed. Een achterzitje dat perfect past bij ons voorzitje welteverstaan. Superleuk dus! Vandaag laat ik het je zien!
Een achterzitje monteren was voor ons overigens nog niet één, twee, drie opgelost. Ik heb een elektrische fiets (het is de cortina ecomo roots mama fiets, ik schrijf het er maar meteen bij, want die vraag komt anders zeker ;-)) en mijn accu ligt dus onder de bagagedrager. Wat betekent dat een achterzitje op deze bagagedrager zetten niet zomaar gaat. We hadden dus twee keuzes. Een ingewikkelde oplossing met een bevestiging van het zitje aan de stang onder het zadel. Sorry voor mijn gebrekkige ‘fietsjargon’. Geen idee hoe al die onderdelen en stangen heten. Maar, de andere optie was montage op een opzetbagagedrager. Dan monteer je dus eigenlijk een extra bagagedrager (deze is van Steco) op je bagagedrager. Hiertussen zit dan ruimte. Voldoende ruimte om het fietsstoeltje goed te kunnen bevestigen.
Zoals je kunt zien is het achterstoeltje hetzelfde gestyled als het voorstoeltje. Ik koos voor dezelfde roze/rode bekleding met bloemen erop. Gewoon omdat dat zo leuk past bij de kleuren van mijn fiets. Ik vind het zo mooi staan en ben er echt heel erg blij mee!
We hebben het eerste ritje met Mirthe achterop al gemaakt. En ze vond het gewoon hartstikke leuk. Ze hield me vast in mijn zij. Dat vind ik zo’n heerlijk gevoel, die twee kleine handjes die me stevig vasthouden. En ze zat onderweg continue koeien, schapen en bloemen en paarden aan te wijzen. Dus ze kon nog steeds van alles zien, alleen niet aan de voorkant (want hé, daar zit mama), maar wel aan de zijkanten.
Mirthe zit goed vast in dit Qibbel stoeltje, met een tuigje dat ze zelf niet kan open maken en voetensteuntjes waarin je de voetjes vast kunt zetten. Wel zo’n prettig idee, aangezien je niet de hele tijd achterom kunt kijken of alles nog wel goed gaat daar achter. Toen ze voorop zat ging dat natuurlijk veel gemakkelijker en kon ik haar de hele tijd in de gaten houden.
Volop kletsend en zingend op de fiets vervolgen wij onze weg 😉 Vond jij dat ook zo’n dingetje, toen je kindje naar het achterzitje ging? Of past die van jou nog voorop?
Simone
Je hebt het nog lang volgehouden! Mare zit al lang achterop omdat ze voor mij te zwaar werd om haar voorop er in te tillen. Maar ze vind het prachtig in de “grote stoel” en is zelfs al wel eens in slaap gevallen achterop.
Heet was voor mij ook wel een dingetje maar het ging niet anders… en Mare vond het dus alleen maar mooi, dat hielp haha.
Haha ik ben benieuwd hoe lang jet duurt voordat Mirthe een keer in slaap valt op de fiets. Wat schattig 😉
Emily past nog voorop. Nog net.. bij Paul zit ze al een tijdje achterop dat vind ze ook hartstikke leuk. Duwen zodat papa harder gaat fietsen haha
Wij moeten er ook aan gaan geloven. Ruben is te groot om nog voorop te kunnen. Ik vind het nog een beetje een eng idee. Stom hè.
Ik ben dit jaar/zomer nog niet klaar voor achterop 😉