Omdat het vandaag dierendag is: een verhaaltje over mijn gekke katten. Volgend jaar vertel ik wel over ons konijn, want die ben ik heus ook niet vergeten 😉

Wij hebben twee katten. Ze heten Willem en Wouter en ze zijn drie jaar geleden bij ons komen wonen. We hebben ze via het asiel gekregen. Ze zijn als hulpeloze zieke kittens langs de kant van de weg gevonden. De oogjes compleet ontstoken van de niesziekte. Gelukkig is dat allemaal goed hersteld. Het zijn twee te gekke, grappige leuke broertjes met ieder een heel ander karakter.

Willem is in principe een rustige kat die graag knuffelt. Maar wanneer hij de gekke vijf minuten heeft, of wanneer je zegt dat hij iets niet mag, dan gaat hij stieren. Hij rent dan rond en klimt overal op en onder terwijl hij je aankijkt: zie je me wel? Hij speelt heel graag met nepmuisjes en hij is heel lief (en stiekem mijn lievelings).

Wouter is T. zijn schatje. Hij is mega-knuffelig en altijd vrij rustig. Zijn gedrag is meer volwassen dan dat van Willem. Hij speelt minder met nepmuisjes. Maar helaas meer met echte. Echte muizen, echte vogels, echte jonge eendjes. Het liefst zonder hoofd. Ja het is echt heel vies. Vooral ook omdat hij ze graag thuis komt brengen. En als hij ze opgegeten heeft, wil hij ze soms nog een keer bekijken dus geeft hij ze weer op. Yay. Verder is ook Wouter heel lief…

Om aan te geven hoe leuk gek de poesjes zijn, hierbij wat mooie plaatjes:

Willem

Willem

 

Wouter

Wouter