Wat zou het soms toch fijn zijn om een tijdmachine te hebben. Dat je na een nacht waarin je kind(eren) veel wakker werden, gewoon aan je wekker kunt draaien en zo toch je benodigde uurtjes kan slapen. En dat je als nieuwbakken moeder soms gewoon even drie uurtjes bijbestelt voor overdag om de was te kunnen doen of stof te zuigen, of juist om eens een keer iets voor jezelf te doen. Of dat je andersom denkt en de tijd even doorspoelt tot de avond en je weer lekker naar bed kan.
Dat zou toch handig zijn dames, een tijdmachine. Want tijd is een schaars goed. Iedereen heeft altijd tijd te weinig. Maar zeker als je net moeder bent, heb je het gevoel dat je tijd te kort komt. In de eerste weken ben je de hele dag met de baby bezig. Als hij/zij wakker is voed, verschoon of vermaak je hem. En wanneer je kindje slaapt ga jij ook even lekker liggen ga jij schoonmaken/ speentjes uitkomen/ luieremmers legen/ kleertjes wassen en opvouwen/ de kat een keer vasthouden omdat hij niet aan bod komt als de baby wakker is/ snel een boterham wegwerken.
Kortom je zit nooit stil. Die serie op netflix die je was begonnen te kijken tijdens je verlof, is inmiddels vier seizoenen rijker en je hebt alles gemist. Als je twee keer per week de kans krijgt om te douchen ben je blij. En dan sta je eenmaal onder de warme waterstraal, denk je even te kunnen ontspannen, hoor je de hele tijd je baby huilen. In je hoofd weliswaar, want als je de kraan uitzet is het op mysterische wijze altijd direct stil. Ja ik dacht dat ik gek werd, maar op de blog van Tamara las ik dat ik niet de enige ben die dit fenomeen ondervindt.
Ik begrijp dat mensen soms zullen denken: als je zoveel tijd te kort komt, waarom heb je dan geen tijd om te douchen, maar wel om te bloggen? Nou ik heb het antwoord hoor. Bloggen kan tijdens het voeden van je kindje, op de good old smartphone. En voor de wijsneuzen onder ons: douchen en je kind voeden kan vast ook tegelijkertijd, maar dat is iets ingewikkelder.
