Holy moly. Het is mijn verjaardag vandaag. Ik ben 30. Wat nu? Kan iemand van dertig jaar of ouder me even geruststellen of zo? Ik voel me ineens zo… oud?

Nee joh, grapje. Maar, ik voel me wel een soort van volwassen nu. 30 jaar. Getrouwd. Een heel fijn huis. Twee kinderen. Een bril 😅 En het voelt gek, want ik heb in mijn hoofd nog het idee dat ik die vrouw ben die op haar 25ste kinderen kreeg. En dat was gisteren, toch? Vroeger duurde het eeuwen voor ik eindelijk eens een keer 16 was. Nu ben ik zo oud dat ik soms moet nadenken hoe oud ik ook weer ben.

Het gaat zo snel!

Het gaat gewoon allemaal zo snel. En kennelijk houd je dat gevoel je hele leven. Mijn oma vertelde het me laatst nog toen ze 88 werd. “Het voelt helemaal niet alsof ik 88 jaar achter me heb liggen.” En toch is het zo. Al 30 jaar ben ik op aarde. Als 4 jaar moeder.

Inschattingsvermogen van tijd

Waarom lijkt de tijd nou toch zo snel te gaan? Hebben wij mensen dat steeds zo’n verkeerde indruk van tijd? Ik ben best goed in inschatten. Als het gaat om afstanden bijvoorbeeld of als Thijs me vraagt of dat schilderij past op die ene muur. Maar tijd inschatten is nooit mijn sterkste punt geweest. Ik kom ook altijd te laat. En als ik zeg dat ik denk dat ik er om 12.00 uur ben. Tel er dan maar gerust een grove 20 minuten bij op. Op tijd komen heb ik in al die 30 jaar nog niet onder de knie. Kan ik daarom ook geen inschatting maken van hoe een jaar voorbij vliegt?

Nee, alle gekheid op een stokje. Het leven gaat gewoon snel en de tijd vliegt. Ik denk dat het een waarheid is. Neem dat nou maar aan van deze wijze oude gekkie πŸ˜‰

Bedankt voor al jullie lieve felicitaties, ook op instagram! Jullie zijn lief 💋

Simone