Toen ik begon met bloggen en vloggen, mocht ik blij zijn als mijn moeder, mijn opa en mijn buurvrouw mijn blogpost of video hadden gezien. Maar inmiddels is de situatie een beetje veranderd. Langzamerhand kwamen daar wat lezers en kijkers bij, waardoor ik nu gegroeid ben naar bijna 11.000 abonnees op YouTube. Verandert dat mijn ideeën over privacy?

11.000 abonnees op YouTube. Dat zijn nogal wat mensen die mijn video’s bekijken. Wekelijks kijken er mensen naar de weekvlogs die ik maak. Maar het zijn met name een aantal losse video’s die echt helemaal een eigen leven zijn gaan leiden en honderdduizenden keren zijn bekeken. Ongelofelijk, of niet dan? Dat had ik in het begin nooit durven dromen. En in het begin maakte ik mij dus ook een stuk minder druk om privacy. Ik maakte video’s voor de lol en omdat het me zo leuk leek voor later, om terug te zien.

Mijn kinderen zijn te zien in mijn video’s

Mijn kinderen spelen een rol in de content die ik deel. Ik begon ooit met bloggen en vloggen om mijn ervaringen als mama te delen. Mijn kinderen horen daarbij. Als trotse moeder deel ik graag leuke foto’s en filmpjes van mijn kroost. En ik zag het ook als een naslagwerk voor mezelf én voor de kinderen, voor later. Maar wat heeft dit voor gevolgen voor hun privacy?

Natuurlijk heeft dit gevolgen voor de privacy van mijn kinderen. Er zijn, later als ze groot zijn, filmpjes en foto’s van hen terug te vinden op het internet. En ik weet op dit moment niet of ze dat later leuk zullen vinden. Ik hoop dat natuurlijk, maar ik weet het niet. Ik vind het zelf ontzettend leuk om terug te kijken. Maar de rest van de wereld kan ook meekijken.

‘Ze groeien ermee op’

Ik heb het er de laatste tijd weleens over met anderen. ‘Ze groeien ermee op’ is wat veel mensen zeggen. ‘Er zijn zoveel ouders die foto’s van de kinderen delen’. Maar… niet al die ouders hebben 11.000 volgers. Ik voel een soort verplichting om mezelf er mee bezig te houden en hier bewust mee om te gaan.

Alleen in een positief daglicht

Mijn gedachten over het wel of niet herkenbaar in beeld brengen van mijn kinderen gaan heen en weer. Ik deel alleen de mooie foto’s; de nette plaatjes; de leuke filmpjes. Bij ieder beeld van mijn kinderen dat ik deel, denk ik na of hen dat op een of andere manier zou kunnen schaden. Zo hebben Thijs en ik samen een aantal regels opgesteld. We delen we bijvoorbeeld geen bloot, smerige gezichten of huilbuien. Ik wil dat alle beelden die rondgaan van de kinderen hen alleen in een positief daglicht stellen. Ook wanneer de kinderen ziek zijn bijvoorbeeld, houden wij hun privacy in acht.

Twijfel

En toch, ondanks dat ik heel goed nadenk over wát ik deel, twijfel ik weleens. Wát als… Wat als ze me het kwalijk nemen later. En de twijfel richt zich meer op het vloggen dan op de foto’s, ik weet ook niet waarom dat is eigenlijk.

Het heeft ook wel te maken met het feit dat Mirthe bijna naar school gaat. Kinderen kijken ook YouTube en straks kijken haar klasgenoten ook naar de vlogs. Ik weet ook niet goed of dat een probleem is eigenlijk, maar toch. Het voelt daarom (op dit moment) goed om haar iets minder nadrukkelijk in mijn vlogs in beeld te brengen.

Gezicht niet in beeld in de vlogs?

In mijn video’s ben ik daarom de laatste tijd een beetje aan het experimenteren of ik mijn video’s net zo leuk kan maken zonder dat de gezichtjes van de kindjes in beeld zijn. Of in ieder geval minder. Waarbij ik vooral Mirthe (omdat zij al ouder is) minder in beeld breng.

Op Instagram vroeg ik een tijdje geleden al of jullie de vlogs dan minder leuk zouden vinden. Daarbij gaf een ruime meerderheid aan dat ze de video’s dan inderdaad minder leuk zouden vinden om te kijken. Toch volg ik mijn gevoel en heb ik Mirthe dus minder in beeld gebracht. Ik heb nog van niemand een reactie gehad hierop. Kennelijk merken jullie het niet eens! Klopt dat?

Er zijn voorbeelden genoeg van mama’s die hun leven mét kindjes delen, maar waarbij de kindjes altijd netjes op zo’n manier in beeld worden gebracht, zodat je ze net niet in het gezicht kunt zien. Zelf vind ik deze mama’s net zo leuk om te volgen als anderen. Ik denk bijvoorbeeld aan Kelly Caresse die dit toepast in haar vlogs en Angela van Mama met passie, die dat op Instagram zo aanpakt. Ik heb daar wel bewondering voor, want het delen van al die schattige, grappige of ontroerende beelden is gewoon zo leuk.

Welke kant gaat het op?

Het ene moment twijfel ik dus, maar op andere momenten vraag ik me weer af waar ik me nou zo druk om maak. Ze groeien er mee op. Dat klopt. Het kan ook zijn dat ze zich er helemaal niet druk om maken.

Kortom, je merkt: ik ben er nog niet uit. Voor nu voel ik me er goed bij om vooral Mirthe alvast wat minder in beeld te brengen, dat doe ik nu een tijdje (de vlog over haar verjaardag, waarbij ze bij het kaarsjes uitblazen wél in beeld komt, uitgezonderd). Als Ruben wat groter wordt zal hij wellicht ook minder in beeld komen. Hoe dan ook. Jullie merken vanzelf wel welke kant het op gaat.

Hoe ga jij om met de privacy van je kindjes? En wat denk jij van mijn twijfels? Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.

Simone