De trouwe lezer zal het niet zijn ontgaan: Ik heb al een tijdje geen blogs meer geschreven. Maar ieder jaar, met de verjaardagen van de kinderen schrijf ik een brief voor hen. En hoewel Mirthe al ruim twee maanden geleden vijf jaar is geworden en ze nu al dagelijks zegt dat ze al bijna zes is, wil ik toch graag de traditie in stand houden. Onder het mom van: beter laat dan nooit, is hier dan toch een brief voor Mirthe, ter ere van haar vijfde verjaardag.

Lieve Mirthe,

Eindelijk ben je vijf jaar geworden. Wat heb je daar lang naar uitgekeken! Het eerste schooljaar zit erop, in groep één. En iedere keer als er wéér een vriendje of vriendinnetje vijf werd kwam de vraag: ‘Hoe lang duurt het nog? Ik wil ook vijf zijn’.

Een bijzonder schooljaar

Ja, het eerste jaar op de basisschool. En wat voor een jaar?! Een met een hele fijne kleuterjuf en heel veel speelplezier. Schitterende knutselwerkjes, letters leren en sterke verhalen over wat er allemaal gebeurde bij het buitenspelen. Maar ook een vreemd jaar. In verband met de coronacrisis. De school is een tijd dicht geweest. Wat vond je dat maar gek. Natuurlijk, dat snap ik ook wel. Het was voor iedereen gek. En dat je moeder dan ineens van je verwacht dat je thuis schoolwerkjes gaat maken.. vreemd. Maar ook wel leuk. We hebben er het beste van gemaakt. We hebben eigenlijk als gezin een hele fijne tijd samen gehad. Papa mocht namelijk ook niet werken, omdat rijles geven onder de contactberoepen valt. Een groot aantal weken quality time als gezin was het gevolg. Wel gek, en thuis, dat wel.

Het was voor jou en Ruben dan ook ontzettend wennen toen papa ineens weer vijf dagen in de week aan het werk moest. Maar gelukkig mocht jij toen ook weer met school beginnen. Eerst halve klassen (gelukkig zat je bij je beste vriendinnetje), en al vrij snel daarna weer met de hele klas.

Grote zus

Over Ruben gesproken… je bent in de quarantainetijd ook ontzettend hecht geworden met je broertje. Hiervoor speelden jullie niet zoveel samen. Het was meer ieder voor zich. Je had op school speelmaatjes genoeg en Ruben was maar klein. Maar nu waren jullie op elkaar aangewezen. En dat heeft de band wel goed gedaan. Jullie kunnen heel leuk samen spelen nu. Samen een hut bouwen van kussens en een speelkleed in de woonkamer, zandtaartjes maken in de zandbak of samen mieren vangen in de insectenpot. Ik vind dat heel leuk om te zien.

Vadertje en moedertje spelen neem je soms wat letterlijk. Soms moeder je een beetje over Ruben. Dan probeer je mijn taken, namelijk voorkomen dat Ruben iets doet wat niet mag, over te nemen. Maar dat lijkt me heel normaal, dat je een verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkelt als jij de grote zus bent.

‘Wanneer mag ik weer naar school?’

Toen de zomervakantie koud twee weken bezig was vroeg je me alweer wanneer school nou eindelijk weer begint. Tja, je moet nog even geduld hebben. Je kijkt er ontzettend naar uit om volgend schooljaar in groep 2 te zitten. Dan behoor je tot de grootsten van de klas en dat is natuurlijk supercool. Ik ben benieuwd hoe het komende schooljaar gaat lopen. Zal de school openblijven, of komt er toch nog een tweede thuisschoolperiode?

Dit is typisch Mirthe:

  • Je kiest tegenwoordig zelf uit wat je aan wilt, want wat mama kiest is per definitie niet goed.
  • Je bent nog altijd even gek op kleuren, tekenen en knutselen. Je bent heel creatief.
  • Je bent gek op dieren. We hebben een hond, twee konijnen en twee cavia’s, maar het liefst zou je een hele boerderij willen hier (mama stiekem, of niet zo stiekem eigenlijk, ook).
  • En je ’traint’ Basje, onze hond, zoals je papa dat ziet doen.
  • Je boterham beleg je het liefst met smeerworst of witte en zwarte vlokken.
  • Je lievelingseten is pizza, patat of pannenkoeken.
  • Je bent de laatste tijd helemaal fan van roze, regenbogen en unicorns.

Lieve Mirthe, je bent mijn grote vriendinnetje! Ik hoop dat we altijd zulke goede vriendinnetjes mogen blijven. Later gaan we trouwen heb je gezegd en als je boos bent op mama roep je heel hard: ‘Nou wil ik niet meer met jou trouwen hoor mama!’ En daar moet ik dan natuurlijk stiekem om lachen. Lief meisje, blijf je mooie lieve zelf. Op naar die zesde verjaardag 🙂

Liefs mama