Joh Simone, ieder kind houdt toch van eendjes? Ja, dat zal best. Maar toch, jawel: Een blogje over Mirthe’s grootste fascinatie van de laatse tijd. Eendjes. 

Het begon allemaal in Center Parcs, jullie hebben het in mijn vlogs kunnen zien. Ons huisje zat aan een prachtige vijver, een eendjesvijver welteverstaan. Iedere ochtend nadat we hadden ontbeten, kregen de eendjes de kruimels en de overblijfselen van het brood van de dag ervoor. We kregen iedere dag broodjes aan de deur en dat waren er soms ook iets te veel, dus we hadden genoeg lokvoer voor de vrolijk kwakende vriendjes die Mirthe zo leuk vond om te zien. Mirthe vond het prachtig en al snel had ze na het ontbijt door hoe laat het was. Tijd voor de eendjes. Ze kroop naar de schuifdeuren en begon de eendjes te roepen. Eedje, wah wah wah, happe. Wat zoiets betekent als: Eendje, kwaak kwaak kwaak, eten.

Eendjes-voeren

Maar ook nu we al lang weer thuis zijn van vakantie, is het woord ‘eendje’ het meest genoemde woord hier in huize Bosters. Het wordt zelfs zo erg dat Mirthe antwoord met eedje, wah wah wah, wanneer ik haar vraag of ze wil ‘eten’. Eendje, eten, ja de klank van beide woorden heeft iets van elkaar weg.

De liefde voor eendjes gaat verder. Vele dierenboekjes hebben we hier in huis. Boekjes met boerderijdieren, maar ook een boek van Gonnie het gansje. Alle boeken met eendjes erin zijn natuurlijk favoriet. Ze zoekt ze op, wijst ze aan en vertelt ons dat ze er weer één gevonden heeft, een eendje.

Ik wist dus wat mij te doen stond. Dat meisje moet een eend. En niet alleen een eendje voor in bad. Nee een échte zachte schattige eend, eentje om mee te knuffelen. Dus toen ik laatst een bestelling deed bij een webwinkel en ik nog iets wilde aanvullen om onder de verzendkosten uit te komen, kocht ik een eend. Een eendjesknuffel.

Eendje2

Nou je had dat gezicht moeten zien. Ik ben natuurlijk wel ’s werelds slechtste blogger/vlogger/snapchatter/#wathebbenwenogmeer dat ik dat niet op beeld heb vastgelegd. Maar wat was dat een mooi moment. Ik ga het proberen te omschrijven voor jullie, zodat het beeld hopelijk toch op je netvlies verschijnt: Er kwam een eend uit de doos. Een witte met een blauwe beentjes en een gele snavel. Een hele zachte, lieve, kleine pluche eend. Twee twinkelende oogjes keken van de eend naar mij en weer terug. Dan strekt mijn dochter twee kleine armpjes uit naar het knuffelbeestje en kijkt mij vragend aan. Mag ik? Ze pakt hem beet, spreekt de (verrassende) woorden: eedje, wah wah wah, en knuffelt hem zoals je geen geliefden in Hello Goodby ooit eerder hebt zien doen. Ik kan je vertellen: ik smolt.

Geen betere aankoop deed ik ooit eerder. Eendje gaat overal mee naartoe en eendje mag mee slapen in Mirthe’s bed. Eendje is een nieuwe beste vriend. En ik ben bang dat ik van dit knuffeltje vast een reserve nummer twee in de kast moet leggen 😉

Jouw kleine ook gek op eendjes? Hier koop je er een 😉

Simone

Deze blog bevat affiliate links. Lees hier wat dat betekent.