Bij geen enkele opleiding mag je zo snel praktijkoefeningen doen als nu. En zelfs bij een zwemles word je niet op dag één in het diepe gegooid. Welkom in het leven van een nieuwbakken papa en mama. Het leven waarin je vanaf her allereerste moment zó veel verantwoordelijkheid krijgt, dat je er bang van wordt.

Het begint een paar minuten na de geboorte al. Dan start les 1:

Les 1: Voeden. Deze is voor mama, als je borstvoeding geeft. Hoe moet ik mijn kindje precies vasthouden en helpen om op de juiste manier aan te happen? Zodat hij/zij je borst enigszins heel laat, om het zo maar even te zeggen.

Na het voeden en ‘buidelen’ bij mama is papa aan de beurt. De baby moet worden aangekleed:

Les 2: Aankleden. Omdat je zelf nog op bed ligt/gehecht wordt/geen puf meer hebt, krijgt papa het eerste lesje aankleden. Hoe krijg je de piepkleine supersmalle mouwtjes van je oh zo lieve pakje in maat 50 over die tere, breekbare babyarmpjes heen?

Eenmaal aangekleed en wel, mag je als je in het ziekenhuis bevallen bent, naar huis. Mits alles goed gaat met moeder en kind. En dat naar huis gaan, is ingewikkelder dan je denkt:

Les 3: Baby in de autostoel zetten. Dit is tevens de eerste opdracht waarbij jullie samenwerking op de proef wordt gesteld. En je kunt de handleiding van de maxi cosi nog zo goed gelezen hebben van te voren, of zelfs geoefend hebben. Ik garandeer je je gaat onzeker zijn: Zitten de riempjes niet te strak? Ja, nu zitten ze weer te los. Ze lijkt zo in elkaar gezakt te zitten in dat ding, hoort dat? Heeft ze het wel warm genoeg zo? En zit die gordel wel goed? … Zeker weten?
En verwacht niet dat de verpleegkundigen je kunnen helpen. Ja, kunnen doen ze het zeker. Ze hebben jarenlang niet anders gedaan dan stuntelende ouders op weg naar huis helpen. Maar het mag niet meer. Mocht er namelijk iets fout gaan, een ongeluk bijvoorbeeld. En de baby zat niet correct ingesnoerd in de auto, dan voelen (of zijn, dat weet ik niet, ik ben geen advocaat) ze zich verantwoordelijk. Ik verzin het niet. Dit vertelde de verpleegkundige toen wij om advies vroegen.

En dan kom je thuis met je in de auto in slaap gevallen baby en dan wil je het in zijn of haar bedje stoppen… de volgende uitdaging:

Les 4: Baby in bed leggen. Dat is een makkie: Deken omhoog, baby erin, deken omlaag. Fout! Hoe laag leg je de baby in het bedje zodat hij niet onder de dekens kan raken? Wat voor dekens gebruik je eigenlijk? Waar leg je de kruik? Gebruik je eigenlijk wel een kruik, of hoeft het niet? Of moet je er misschien zelfs twee gebruiken? Goed kans dat de kraamverzorgster je hele mooie opgemaakte bedje eerst weer overhoop haalt, om het volgens haar richtlijnen weer in orde te maken.

En dan, begint de baby te huilen. Hij is wakker en misschien is er wel een verschoning nodig:

Les 5: Luier verschonen. De uitdaging is om zonder zelf al te vies te worden de oude luier te verwijderen, de billen af te doen en de schone luier tijdig weer om te doen. Tijdig wil zeggen: voordat de baby de hele commode heeft ondergeplast c.q. gepoept. Of de commode, de muur, de vloer én jouw kleren in het geval je gezegend bent met een mannelijke baby. O, en de kunst is om de nieuwe luier zodanig correct aan te brengen waardoor er niets langs de randjes kan sijpelen.

En mocht het dan toch fout gegaan zijn met die ‘randjes’ van de luier. En de baby heeft een grote boodschap gedaan. Dan is het tijd voor een badje:

Les 6: Baby in bad doen. Wat is de juiste temperatuur en hoe meet je die? (Ik: ‘Met deze leuke babybadthermometer’. Kraamverzorgster: ‘Oh dat kan… ik gebruik mijn elleboog’.) Hoe houd je je kleintje vast. Waar was je hem/haar mee? Waar smeer je hem weer mee in? Hoe droog je je kindje weer in snel tempo of zodat hij het niet koud krijgt? Het in bad doen is best een pittige opdracht!

Als je baby na al dat water, hydrofiele doeken, badolie en bodylotion moe is geworden, kan het zijn dat hij/zij wat huilerig wordt. Daar dient les 7 zich aan: 

Les 7: De baby huilt, wat nu? Probeer er nu maar eens achter te komen wát er aan de hand is. Misschien is hij gewoon moe. Of misschien heeft hij honger, krampjes, of weer een vieze luier… het kan van alles zijn. Als je erachter bent wat het is, aan jou de taak om dit ‘probleem’ vervolgens op te lossen. En ook als je er niet achter komt wat het probleem is overigens. Raak niet gefrustreerd en blijf rustig. Het vele huilen in het begin, het gaat ooit weer voorbij. Knuffel veel en koop een schommelstoel 😉

Het leuke van ál deze lessen is. Er is niet één manier de juiste. Iedere papa of mama moet zijn eigen weg vinden en dat lukt uiteindelijk ook heus wel. Met een beetje hulp van de kraamverzorgster, dat wel. En later van je eigen ouders. Maar wees niet bang, het went wel.