Het is weer tijd voor een stukje in de rubriek ‘Papa Bespreekt’. Hier ben ík eens een keer niet aan het woord, maar T. mijn man en de papa van Mirthe. Om de zoveel tijd kaarten we een onderwerp aan met betrekking tot het vaderschap en T. beantwoordt hierover een aantal vragen. Leuk wel, toch? Want Papa is de liefste. Dit keer gaat het over de kraamweek. Deze is inmiddels zo’n vier maanden geleden, maar het is een hele bijzondere tijd om op terug te kijken.  Lees je mee?

“Ik wilde haar aan iedereen laten zien! Gewoon als een trotse papa achter de kinderwagen!”

Hoe waren de eerste momenten met je dochtertje thuis?

Best apart, dat ene kamertje dat je speciaal voor haar gemaakt hebt. Dat al vier maanden leeg stond… Daar komt opeens geluid uit. Dat kamertje is opeens gevuld. We hebben haar weliswaar de eerste tijd bij ons op de kamer laten slapen. Maar toch, dit is nu haar kamertje.

Wat vond je van de kraamverzorgster?

Wat een heerlijke maar bescheiden vrouw. Ze vond het gek dat als ik broodjes ging halen bij de bakker en dat ik dan ook voor haar meenam. Ja, misschien is dat raar. Maar die vrouw staat de hele dag voor je klaar. En ik wil dan graag iets terug doen.

Hoe heb je de eerste dagen ervaren?

Heel onwennig, het is allemaal zo nieuw en zo ‘eng’. Je bent bang om dingen fout te doen. Maar zolang je in het begin maar goed dat nekje ondersteunt valt dat best mee en word je er vanzelf handig in.

Voelde je je onzeker?

Ja zeker, en nog steeds. Ik ben in vele opzichten stukken makkelijker dan Simone. Ik maak mijzelf niet snel druk. Maar als ik bijvoorbeeld iets simpels wil doen, zoals Mirthe neusspray geven, dan vraag ik toch altijd wel even aan Simone van: zal ik dat nou wel doen.

Is er veel kraambezoek geweest?

Dag 1: 25 mensen. Mijn vrouw zei: “oh leuk gezellig”. Nou iedereen is altijd welkom bij ons, maar nu toch graag even op afspraak.

Wat vond je het mooiste kraamcadeau?

Het sprookjesboek van de gebroeders Grimm een prachtig boek vol met nostalgie.

Waar keek je het meest naar uit?

Dat is dan toch wel voor het eerst wandelen. Ik kon niet wachten om met haar naar buiten te mogen. Ik wilde haar aan iedereen laten zien! Gewoon als een trotse papa achter de kinderwagen!

Welk moment is je het meest bijgebleven?

Ik vind dit toch best een lastige vraag. Je maakt zoveel nieuwe dingen mee. Zoveel leuke en ook natuurlijk minder leuke dingen. Het verhaal wat ik sowieso later aan haar ga meegeven is het volgende:
Je krijgt altijd de tip voor wanneer je de baby gaat verschonen: LEG – DE – NIEUWE – LUIER – KLAAR!
Geloof me, DOE DAT!
Ik denk dat het Mirthe’s tweede luier was, die ik zelfstandig ging verschonen, toen ik daar achter kwam. Gelukkig heb ik altijd goed geluisterd naar die tip!

Hoe voelde je je op de eerste dag dat de kraamverzorgster niet meer kwam?

Verantwoordelijk en toch een stukje onzeker. Het ziet er allemaal zo makkelijk uit als die vrouw het doet. Maar wat een gepriegel zijn de luiers in het begin. En wat moet ze vandaag nou weer aan. Is dit te warm  of is het juist te koud. En wel sokjes aan of geen sokjes aan. En iedereen weet het beter. Maar mijn tip aan jullie is het volgende: Volg gewoon je gevoel, je bent een papa of mama nu.