Tepelhoedje | Een vloek of een zegen?

Een tijd lang heb ik gevoed met tepelhoedje, waarna ik dit weer heb afgeleerd. Hoe is het mét en hoe is het zonder? Is het tepelhoedje handig en waar moet je op letten? In dit artikel deel ik met jullie mijn ervaringen met dit ‘leuke’ siliconen hoedje.

Moeite met aanhappen

Toen ik net bevallen was, in het ziekenhuis, werd mijn dochter heel snel al aan de borst gelegd. Precies zoals ik het wilde. Ik wilde haar zo snel mogelijk aan de borst omdat ik een goede start wilde maken met de borstvoeding en ik hoopte heel erg dat dat allemaal zou lukken. Maar helaas ging het aanhappen niet goed. Mirthe kreeg het niet voor elkaar om te drinken.

‘Wacht maar’, zei de verpleegkundige, ‘ik pak even een tepelhoedje’. Ik wist nog niet eens hoe zoiets er dan uitzag, een tepelhoedje, maar ik dacht: kom maar op. Alles zodat Mirthe aan de borst kan. Dus even later lag Mirthe dan toch echt bij me te drinken, met behulp van een tepelhoedje. Wat was ik blij dat het lukte!

Beter zonder?

Een dag of twee bleef ik met het tepelhoedje voeden, waarna de kraamverzorgster me vertelde: ‘Het zou beter zijn als je het weer afleert. Het is namelijk beter voor de lediging van de borsten, waardoor je minder kans maakt op een borstontsteking. En het is natuurlijker drinken voor je kindje, wanneer ze gewoon aan je borst ligt.’ Ik weet nog dat ik dacht: Natuurlijker? Wat kan mij dat nou schelen, ze drinkt in ieder geval al aan de borst, dat is toch al heel natuurlijk? Maar goed, wat wist ik er nou van? Dus ik deed natuurlijk braaf wat de kraamverzorgster zei en ging weer zonder tepelhoedje proberen. De kraamverzorgster hielp me met aanleggen en warempel: het lukte. Ik kon het dus gewoon, voeden zonder tepelhoedje!

Een dag lang heb ik het gedaan, gevoed zonder tepelhoedje. Maar omdat ik meteen ontzettend last kreeg van tepelkloven, wist ik niet hoe snel ik hem er weer bij kon pakken, mijn siliconen vriend. Met tepelhoedje had ik een stuk minder pijn aan de kloofjes. En met behulp van een beetje Purelan crème zijn de kloven weer geheeld. Maar ik had geen zin om nieuwe kloven te krijgen en ik wilde heel graag dat de borstvoeding zou slagen en dat het niet om allerlei pijnlijkheden fout zou gaan lopen, dus ik besloot lekker te blijven voeden, mét tepelhoedje.

Ik bleef het tepelhoedje gebruiken

Weken gingen voorbij, en maanden gingen voorbij en ik voedde nog steeds met tepelhoedje. Mensen in mijn omgeving zeiden altijd tegen mij dat ik maar de hele dat zat te voeden. Ze dachten dat Mirthe de hele dag door honger had. Uren lag ze bij mij aan de borst. De eerste maanden zo’n 8 keer op een dag en dan een uur tot anderhalf uur achter elkaar. Ja, dat is dus zo’n beetje de hele dag.

Het kan ook zonder!

Geen idee had ik dat het tepelhoedje hiervan de veroorzaker was. Daar kwam ik pas achter toen Mirthe drie maanden was. Ik zat te klungelen met het tepelhoedje en het duurde Mirthe te lang. Ze hapte aan en lag ineens te drinken zonder het tepelhoedje. En het prima. Geen pijn. Geen beschadigingen. Het was prima. En het mooiste was: na tien minuten had ze een borst leeg. En een paar minuten later de tweede ook. Ineens was ik binnen een half uurtje klaar met een voeding. Wat een verademing was dat!

Doordat het voeden zoveel tijd kostte, begon het heel veel energie van mij te vragen. Ik deed bijna niks anders dan voeden en ik vond het bijna niet meer vol te houden. Ik dacht veel aan stoppen. Ik wilde niet stoppen, want ik vond borstvoeding geven zo goed voor mijn dochtertje, maar veel plezier had ik er niet meer in. Maar mijn gedachten draaiden als een blad aan een boom, toen ik erachter kwam dat het voeden zonder tepelhoedje zoveel sneller ging. Het feit dat ik al een paar maanden borstvoeding gaf, zorgde ervoor dat mijn borsten al wel wat gewend waren en ik dus geen kloofjes meer kreeg. Vanaf toen kreeg ik echt plezier in het voeden. Het was een prachtige ervaring.

Er is echt niks waar ik zo naar terug verlang, als het voeden van mijn kind. Het is een soort verliefdheid, dat gevoel, daar kan ik het het beste mee vergelijken denk ik. Ik heb gevoed totdat Mirthe 7 maanden was.

Conclusie over het tepelhoedje

Ik kan iedereen aanraden een tepelhoedje te gebruiken voor de eerste periode, als het voeden zonder moeizaam gaat tenminste. Ik gebruikte de tepelhoedjes van Medela, die vond ik erg prettig. Je kindje kan makkelijker aanhappen en je tepels raken gewend aan het voeden. Ze worden ‘gehard’. Ik kan dus wel aanraden om ze in ieder geval in huis te hebben, als je van plan bent om borstvoeding te gaan geven. (Haal trouwens ook Purelan in huis. Dat is een hele fijne zalf tegen de kloofjes).

Als je later overstapt naar voeden zonder tepelhoedje (en ik wil je dus op het hart drukken hier echt niet te lang mee te wachten) dan kunnen je tepels echt al wat meer hebben en heb je goede kans dat het gewoon lukt.

Hebben jullie ook tepelhoedjes gebruikt bij het voeden? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Zijn die van mij een beetje herkenbaar?

Simone