Sinds een paar maanden, vanaf ergens in mei, hebben wij twee lieve, kleine, schattige en superzachte dwergkonijnen in de tuin. In een mooi groot konijnenhok. Ik kan natuurlijk de kinderen weer de schuld geven van deze aanschaf. Maar stiekem wilde ik dit natuurlijk gewoon zelf. Wie mij een beetje kent, weet dat ik eigenlijk een boerderijtje wil met nog veel meer diertjes. Voor de gezelligheid.
De namen van de konijntjes: Pluk en Otje
De konijntjes heten Pluk en Otje. Otje (de bruine), omdat ik ergens die naam voorbij zag komen en toen dacht: Ik wil een huisdier om Otje te kunnen noemen. Want: Hoe leuk is die naam?! Dus ik zocht er een konijn bij uit 😛 Maar konijnen houd je liever niet alleen, want het zijn groepsdieren, dus ook Pluk is nu van de partij. Beide namen komen uit de boeken van Annie M.G. Schmidt. Én Pluk (het witte konijn) heeft zijn naam ook te danken aan de enkele langere plukken haar achter zijn oortjes.
Twee konijnen: een mannetje en een vrouwtje, of…
Zoals ik al zei zijn het dwergkonijntjes. Die zijn over het algemeen lief en ze blijven klein, dat leek me praktisch met de kinderen. We kozen voor een mannetje en een vrouwtje. Voordat ik de konijnen heb aangeschaft, heb ik me ingelezen en ik heb geleerd dat een mannetje en een vrouwtje samen het vaakst goed gaat. Beter dan twee rammen of twee voedsters bij elkaar. Voorwaarde is dan wel dat de ram gecastreerd wordt.
Daar sta je dan, met je goede voorbereiding.
Kleinigheidje houd je toch
Otje is de man. Dus die moet eraan geloven. Hij moest naar de dierenarts voor een castratie. Op de operatietafel wordt hij ontdaan van een deel van zijn mannelijkheid. Arm beest. Schijnt wel dat ze er ook nóg liever van worden, dus ik ben benieuwd. Hopelijk ligt er zo een mooi en vreedzaam bestaan voor onze fluffy vriendjes in het verschiet, zonder dat ze elkaar de tent uitvechten. Voor de zekerheid neem ik echter beide konijnen mee naar de praktijk. Om even te laten checken of ze wel echt broer en zus zijn. Of misschien toch zus en zus of broer en broer. En wat blijkt.. we hebben twee mannen. Daar sta je dan, met je goede voorbereiding. Blijkbaar is het geslacht op jonge leeftijd bij de konijnen verkeerd ingeschat. Haha, kleinigheidje houd je toch, zullen we maar zeggen.
Alle ballen verzamelen
Het advies van de dierenarts: u kunt ze het beste allebei laten helpen, om vechten te voorkomen. Het geeft geen garantie dat ze nooit zullen gaan vechten. Maar de kans is kleiner wanneer alle ballen verwijdert zijn en de konijnen zo minder onder invloed staan van hun hormonen. Conclusie: die dag zijn niet twee maar vier ballen achtergebleven in de dierenartsenpraktijk en heb ik twee geopereerde konijntjes mee naar huis genomen.
Konijnen Tip van flip:
Stel jij neemt ook konijntjes en het zijn wél een mannetje en een vrouwtje. Zet ze dan een maand voor de ingreep en nog ruim een maand erna even apart, in een ander hokje. Anders heb je kans dat je eindigt met een heel nest in plaats van twee pluizenbolletjes. Ons konijn mocht pas vanaf 4 maanden gecastreerd worden en daarvoor loop je al kans dat ze al vruchtbaar zijn. En ook na de operatie kunnen er nog een week of 4 tot 6, zaadcellen aanwezig zijn.
Dat apart zitten vonden Otje en Pluk helemaal niet zo gezellig. Je merkte echt dat ze minder gelukkig waren, niet speelden en veel stil zaten. Maar het was voor het goede doel natuurlijk. Achteraf bleek het behoorlijk onnodig in ons geval. Maar ja, wist ik veel.
De kinderen zijn dol op de konijntjes
De kinderen zijn helemaal verliefd op de konijnen. Ik dacht dat het enthousiasme wel af zou nemen. Maar nog iedere dag willen ze ze aaien. Ik moet zelfs opletten dat ze ze zelf niet uit het hok halen. Ook willen ze graag helpen met voeren, drinken geven en het hokje verschonen, zoals ze ook altijd willen helpen met het caviahok (die hebben we ook nog natuurlijk: Cavia’s Luf en Laf in een binnenhok). En als we de hond uitlaten gaan er negen van de tien keer blaadjes paardensla mee naar huis voor de diertjes. Dus ze komen niks tekort hier.
Simone
