Het was een mooie zaterdag in augustus en we waren op visite bij opa en oma (de ouders van T.). T. zijn zus (L.), haar man en mijn kleine neefje (bijna 2) en nichtje (4) waren er ook. Het was de dag voordat zij naar een warm Spaans eiland op vakantie zouden gaan.

Oma was druk met de kindjes aan het spelen. Buiten, want het was prachtig weer. Totdat ze even naar binnen kwam, om voor ons nog wat te drinken in te schenken.
Schoonzusje L.: ‘Mam, kom er nou eens bij zitten. De kinderen kunnen best even alleen spelen’.
Ik dacht nog: ach wat maakt dat nou uit, laat oma lekker van de kindjes genieten. Niet wetende dat L. iets heel bijzonders te vertellen had.

‘Simone, weet jij nog wat je opgeschreven had als wens voor ons, in het boek dat we kregen voor onze bruiloft?’
Ik moest heel diep graven. Ten tijde van de bruiloft had ik tenslotte zwangerschapsdementie. Wat had ik ook alweer geschreven? O ja, iets met liefdesbaby’s. Dat ik ze heel veel liefde, geluk, maar ook liefdesbaby’s toewenste. En dat bedoelde ik natuurlijk met een knipoog. Want er waren al twee kleintjes. Liefdesbaby’s… wacht eens even… nee toch zeker! ‘Neeeee. Meen je dat?’ was het enige wat ik uit kon brengen.
Een gelukzalige grijns van oor tot oor op het gezicht van L. verraadde alles. Zwanger! Maar dan steekt ze twee vingers in de lucht en wordt de lach op haar gezicht zo mogelijk nog voller van emotie. En ik snap het niet meer. Twee? Wat nou twee? Is ze toch niet zwanger dan? O jeee! Nee toch? Ze is zwanger van twee! Nu heb ik het pas door! En terwijl mijn familie om mij heen zich verbijsterd zit af te vragen wat ik in godsnaam had gewenst in het bruiloftsboek, doet L. dan eindelijk het grote, maar nog heel kleine, geheim uit de doeken. Ze is in verwachting van nummer 3 en nummer 4. Een tweeling!

Niet te geloven. Twee kindjes op komst! Ik moet bijna huilen, zo mooi vind ik het. Love te hormones. Maar tegelijkertijd gaan er ook allerlei praktische zaken door mijn hoofd. Als het maar goed gaat, met de zwangerschap en met de kleintjes straks. En wat een schrik moet dat ook geweest zijn voor mijn schoonzus en haar man. Van twee kinderen ineens naar vier. En ook al waren er bewust plannen voor een derde, dit nieuws slaat toch wel even in.
Maar wat is het ook mooi! Ik hoop heel hard dat alles goed gaat en dat ze maar een heel gelukkig gezinnetje mogen worden met zijn zessen!

O ja, en dan nog even dit. Nog voordat L. wist dat ze zwanger was, zei mijn nichtje al tegen haar: ‘Mama er zit een baby in je buik’. Dus toen L. mijn nichtje vertelde dat ze opnieuw grote zus zou worden, was ze door het dolle heen: ‘Zie je wel mama ik had gelijk!’
Hoe is het mogelijk hè! Ze heeft het aangevoeld. Heel bijzonder!

Schoonzus en de kinderen