Net als dat ik dat mij Mirthe deed, lijkt het me leuk om voor Ruben maandelijkse updates bij te houden. Om iedere maand even terug te blikken, te kijken naar hoe het nu met Ruben gaat, met ons, met zijn groei en zijn ontwikkeling. Omdat ik dat zelf leuk vind, omdat het me leuk lijkt voor hem om dit later terug te lezen. En omdat het voor andere ouders met kindjes van dezelfde leeftijd leuk is om te lezen.  Niet zo zeer om te vergelijken, want ieder kind is anders, maar misschien wel voor wat herkenning. Hier is dus update nummer 1: Ruben 1 maand. 

Goed, om te beginnen meteen maar even een kleine sorry. Ruben is namelijk al 6 weken oud als ik dit schrijf, en dus al ruim een maand. Maar ik ben gewoon eerder niet aan het schrijven van deze update toe gekomen. Mijn blog is momenteel niet prioriteit nummer 1 in mijn leven. En dat is goed zo. Maar goed, zoals je ziet heb ik toch de tijd gevonden en heb ik weer wat woorden op ‘papier’ geknald in de vorm van deze blog.

Een lief tevreden mannetje

We zijn zo verliefd! Dat is echt mijn gevoel wat overheerst. Ruben is zo’n lief tevreden mannetje. Hij huilt gelukkig erg weinig, alleen als hij honger heeft. Hij is graag bij me in de buurt. Vooral de eerste weken kon ik niet echt van zijn zijde wijken. Als ik ook maar een moment wegliep, naar de wc of douche bijvoorbeeld, begon hij te huilen. Hij sliep alleen dicht tegen me aan. Of direct naast me in bed (ja, ik weet dat dat omstreden is, wellicht moet ik hier nog eens een ander artikel over schrijven). In zijn eigen bedje, de co-sleeper, die dus ook al behoorlijk dichtbij mij staat kon hij de slaap niet vatten. Ook niet als ik hem er slapend in legde. Hij voelde gewoon dat ik meer dan 20 centimeter weg was bij wijze van spreken en dat vond hij niet prettig. Dit heeft denk ik zo’n twee weken geduurd en daarna begon hij beter te slapen in de co-sleeper. Zolang hij bij mama was, was het goed, anders niet. Nu slaapt hij heerlijk, in de co-sleeper, in de box, of (en dat mag ook nog steeds, graag zelfs) op mij.

De nachten

De nachten waren in het begin best pittig. Veel eruit en vaak voeden. Maar dat heeft maar zo’n drie weken geduurd. Nu voed ik zo tegen 00.00 voor het laatst en dan om een uur of half vier ’s nachts een keer, en dan weer om 07.00 ’s ochtends. Hij komt dus nog 1 keer in de nacht. En dat is zo fijn. De nachten zijn nu dus echt heel goed, gezien zijn leeftijd. En daar zijn we uiteraard heel erg dankbaar voor.

Ontwikkeling en groei

Ik geef Ruben borstvoeding. Dat gaat gelukkig weer heel goed; super fijn! En hij groeit er ook behoorlijk goed op. Hij groeit super hard. Toen het consultatiebureau na twee weken bij ons langs kwam zat hij al 500 gram boven zijn geboorte gewicht. Vrijdag moet ik weer naar het consultatiebureau met hem. Dan wordt hij uiteraard weer gemeten en gewogen. Ik ben heel benieuwd hoe hard hij gegroeid is, maar dat hij gegroeid is weet ik zeker, want hij past al niet meer in maat 56.

Eerste lachjes

En wat leuk zijn die eerste lachjes, het eerste wat ze kunnen naast het slapen, drinken en poepen, haha! Wat onvoorstelbaar verliefd voel ik me dan. Als hij naar me lacht. Als hij me ineens ziet en er dan plotseling zo’n glimlach op dat koppie verschijnt. Of wanneer hij lacht naar zijn papa, zijn oma of opa. Of, en dat is echt het toppunt van geluk als je het mij vraagt, naar zijn zus. Mirthe kan hem zo aan het lachen maken. Hij volgt haar echt met zijn oogjes ook. Hij herkent haar stem denk ik. Echt zo ontzettend leuk. En Mirthe, die praat precies zo tegen hem als ik dat doe. Dan hoor ik gewoon dat babystemmetje dat ik dan tegen hem opzet uit háár mond komen. Echt zo grappig.

Groei, maar groei alsjeblieft niet zo hard!

Natuurlijk wil ik graag dat mijn ventje goed groeit! Dat wil iedere mama. Maar ik vind het ook allemaal wel heel snel gaan hoor. Ik geniet zo ontzettend van mijn kleine baby’tje, maar ieder momentje voelt ook als een soort afscheid. Eerst een afscheid van het zwanger zijn en dan nu al van maatje 50/56. Het piepkleine is er alweer vanaf. En ik voel me zo ontzettend in mijn element, zo met zo’n klein baby’tje op mijn borst. Ik probeer echt intens te genieten van ieder moment. Van ieder slaapje zo dicht tegen me aan, want voor je het weet is het weer voorbij. Bij Mirthe vond ik het al heerlijk, maar nu nog veel meer. Wat mijn moeder me al voorspelde, is helemaal waar: Ik geniet nu veel meer, bij de tweede, gewoon omdat het allemaal veel meer vanzelf gaat.

Simone