Hoe snel zal het gaan? Red ik het tot het ziekenhuis? Brengen we Mirthe op tijd weg? Zal de baby niet te vroeg geboren worden? Allerlei vragen die zo nu en dan door mijn hoofd spoken als het gaat om mijn tweede bevalling. Kijk ik nu anders aan tegen mijn tweede bevalling dan bij de eerste? En wat is er nu dan anders?
Mijn eerste bevalling
Ik ben in 8 uur tijd bevallen van Mirthe: van de eerste echte weeën tot aan het moment dat ze ter wereld kwam. Ik kijk best goed terug op mijn bevalling. Hoewel de weeënstorm op het eind verschrikkelijk was en de persfase ook niet geheel vlekkeloos verliep (ik ben uiteindelijk geholpen met een vacuümpomp), kijk ik er goed op terug en heb ik er geen trauma’s aan overgehouden. Ik ben trots op hoe ik het gedaan heb en vastberaden om er de volgende keer weer zonder pijnstilling en hopelijk nu ook zonder vacuümpomp doorheen te komen. Overigens heb ik niets tegen pijnstilling nemen bij je bevalling hoor! Maar als het niet hoeft dan wil ik dat gewoon liever niet vanwege de risico’s.
Waar maak ik me dan zorgen over voor mijn tweede bevalling?
Ik vind bevallen in 8 uur tijd, voor een eerste kindje, best snel. En ja, zo nu en dan lees je weleens bevallingsverhalen online. Althans ik doe dat. En soms lees je ook verhalen waarin het allemaal zo snel ging dat de vrouw het niet meer redde tot in het ziekenhuis en dan maar thuis moest bevallen. Of erger nog, bevallen voordat de verloskundige er is. En natuurlijk zijn dat allemaal rampscenario’s en is geen enkele vrouw, kind of bevalling hetzelfde. Maar soms maak ik me daar wel zorgen over, of ik wel op tijd in het ziekenhuis ben. Ik moet namelijk per se in het ziekenhuis bevallen omdat ik een medische indicatie heb. Anders had ik me nu wellicht beter gevoeld bij een thuisbevalling.
Verwachting versus realiteit
Ik verwacht nu dus dat de bevalling minstens zo snel zal gaan als bij Mirthe. Maar wellicht is dat helemaal niet zo. Vaak gaat het wel sneller bij een tweede, maar wie belooft mij dat dat ook voor mij geldt? Misschien komt mijn verwachting wel helemaal niet uit. Misschien gaat het wel helemaal niet makkelijker dan bij de eerste en heb ik gewoon wéér een vacuümverlossing nodig. Ik ben soms bang dat mijn verwachtingen over een tweede bevalling te rooskleurig zijn.
Ik denk dat ik het kan
Je merkt het, toch nog best wat onrust zo nu en dan. Maar over het algemeen genomen kijk ik er ook best naar uit, dat fenomenale bijzondere moment waarop je je kind op de wereld zet. Ik maak me niet écht bang voor het bevallen zelf. Ik denk dat ik het kan, dat ik beter en sterker mee durf te persen dan de eerste keer. Want ik ben ervan overtuigd dat mijn angst voor het bevallen zelf, het uitscheuren, inknippen, bloedingen en totaalrupturen mij bij mijn eerste bevalling op het moment suprême, het moment dat ik echt de meeste kracht moest leveren en moest persen, toch een beetje heeft tegengehouden. Ik hoop dat ik bij de komende keer nu alle remmen los kan gooien, dat ik mijn angsten loslaat en dat ik het op eigen kracht red.
Was jou tweede bevalling écht makkelijker dan de eerste? En was vooral het persen makkelijker? Of was het qua pijn minder heftig?
Simone
Ik denk doordat je weet wat er komt, nou ja soort van, dat je je over sommige dingen minder zorgen maakt en sommige dingen meer. Maar je kunt het, met al je oer kracht, vanuit je tenen!
Ik kreeg door te vroege persdrang zon pijn dat ik niet zonder ruggenprik kon. Nu zou ik dat super graag zonder doen. En misschien gewoon wel thuis. Maar ook die zorgen, wat doen we met Emily, wie hoe wat en waar is wel echt een dingetje. En hoe dan daarna.
Oh zo herkenbaar! Bij mn eerste in 6 uur bevallen (vooral van 4 naar 10 cm gegaan in 15 minuten…) en nu met de 2e best een beetje nerveus voor een snelle bevalling. Mag gelukkig wel thuis bevallen, maar het blijft spannend. Ook vanaf minuut 1 een weeënstorm gehad en dat vond ik vrij pittig. Elke 1.5 minuut een wee van een minuut voor 5 uur lang, een uur persen en daarna ingeknipt. Al met al kan t veel erger maar nu met de 2e die zich bijna aankondigd (nu 36+5) is t gewoon spannend. Ik hoop dat ik over een paar weken kan zeggen dat je 2e makkelijker gaat 😉
Ik ben heel benieuwd hoe het ging dan over een paar weken. Veel succes!
Ik weet wel dat bevallen niet aan mij besteed i..onze eerst is na 15 uur weeen en slechte persweeen met de vacuumpomp gehaald..de 2 e is door dat ze mij te lang hebben laten lopen met gebroken vliezen met spoedkeizersnede gehaald en de derde is met een geplande leizerdnede gehaald..was heel relaxed….
Ik herken een beetje je angst. Hoewel ik nog heel wat maanden hoef te wachten kijk ik er niet perse naar uit. Het scheelt inderdaad dat je wat meer weer wat je te wachten staat maar vooral de persfase zorgt voor wat angst bij mij. Bij Nore heb ik ruim 2 uur moeten persen en dat vond ik behoorlijk pijnlijk en uitputtend. Ik hoop dat een 2e sneller gaat maar bereid me toch een beetje voor op weer 2 uur..
Hoe dan ook.. blijven zitten gebeurd niet en achteraf heb ik ook zeker geen trauma aan mijn bevalling over gehouden maar hé, ik kan me leukere dingen voorstellen 😉
Nee blijven zitten doen ze niet. Dat is een enigszins geruststellende gedachte haha. Linksom of rechtsom zal het wel goedkomen.
Ik ben 2 keer bevallen maar kan niet zeggen dat de tweede bevalling minder heftig of minder pijnlijk was. Het enige wat minder erg was, was het persen omdat dat iets sneller ging. (20 minuten scheelde dat met mijn eerste bevalling)
Mijn eerste bevalling duurde in totaal 6 uur en de tweede 4 uur.
Ik vond het heel heftig vooral de weeenstorm als je niet weet waar je het zoeken moet van de pijn 😉
Je angst voor het persen vanwege het uitscheuren etc herken ik wel. Ik weet ook zeker dat daardoor het persen langer heeft geduurd dan nodig was. Ik moest echt omschakelen. Maar ook bij de tweede bevalling had ik helaas deze angst wel.
Ik geloof dat ik wel kan zeggen dat ik de tweede keer makkelijker vond! Nog steeds geen pretje, maar iets makkelijker en minder lang persen. Deed nog steeds veel pijn :p