Als baby kun je alles maken. Iedereen vindt je toch wel lief en schattig en neemt je niets kwalijk. Je moet tenslotte alles nog leren! Of je nu poept, spuugt of een ketting kapot trekt, jij bent de allerschattigste.
- Boeren laten. Waar papa zich braaf moet verontschuldigen als hij een boer heeft gelaten, zitten we er bij babylief op te wachten tot het boertje komt. Sterker nog: we doen er alles aan om het te stimuleren, want met zo’n vervelend luchtbelletje in baby’s buik, slaapt het een stuk minder lekker.
- Overgeven over de blouse van je Tante, waar zij net die ochtend de kaartjes vanaf had geknipt: geen probleem, hij kan in de was. Dat moeten volwassenen eens proberen…
- Mama’s zonnebril van haar hoofd slaan. Ach, reden voor een nieuwe 😉
- Huilen om de borst. En als het te lang duurt krijsen om de borst. En als mama echt te veel treuzelt, dan ook nog met echte traantjes erbij. Dat moet papa eens proberen, huilen om de borst.
- Scheten laten. En dan niet zo’n klein windje of zo. Nee echt van die knetterende.
- Lekker in het openbaar in je broek poepen. Dat je voor de kassa staat in de plaatselijke drogisterij, twee man achter je, en dan… Een knetterende spuitluier is in productie. En je baby kijkt je vanuit de wandelwagen ondertussen met een grote ondeugende glimlach aan. Jij, met het schaamrood op je kaken: ‘Uhm, ik wil graag pinnen’.
Herkenbaar? Of vergeet ik nog dingen?
