Al eerder schreef ik over mijn zwangerschapswens in relatie tot mijn Ziekte van Crohn. Inmiddels ben ik zwanger van de tweede; heb ik nog steeds dezelfde chronische darmaandoening en gebruik ik ook nog steeds dezelfde medicatie als destijds. Hoe zit dat precies, dat zwanger zijn met die medicatie? Hoe werkt dat en waarom kies ik ervoor de medicijnen te blijven gebruiken tijdens mijn zwangerschap?

Thiosix voor de Ziekte van Crohn en zwanger worden

Net als de vorige keer was mijn MDL-arts als eerste op de hoogte van onze zwangerschapswens. Net als toen ik zwanger werd van Mirthe heb ik vóór deze zwangerschap ook weer even bij mijn arts nagevraagd wat haar advies zou zijn. Doorgaan of stoppen met medicatie. Ik gebruik Thiosix, een medicijn dat mijn immuunsysteem onderdrukt, maar wat eigenlijk een cytostaticum is. Dat betekent dat het in hogere dosis als chemokuur gebruikt wordt, bij bepaalde vormen van kanker. Nu krijg ik maar een hele lage dosis, maar toch, het is geen onschuldig paracetamolletje, om het zo maar even uit te drukken.

Op de bijsluiter staat nadrukkelijk vermeld dat je gebruik moet maken van voorbehoedsmiddelen als je het medicijn slikt. Het zou niet veilig zijn tijdens de zwangerschap. Dat zijn harde woorden. Maar er staat ook: “Gebruik dit medicijn alleen tijdens de zwangerschap op advies van uw arts”. In sommige gevallen is het namelijk potentieel schadelijker voor een ongeboren kind wanneer je de medicijnen niet gebruikt, dan wanneer je dat wel doet, aldus mijn arts.

Door mijn crohn, kan ik flinke ontstekingen krijgen in mijn darmen. Momenteel is de ziekte gelukkig rustig en dat is grotendeels te danken aan de medicijnen die ik gebruik. Als ik ermee stop, is het risico groot dat ik een terugval krijg en ik weer ziek word. De gevolgen van een actieve ziekte van Crohn, kunnen onder andere een laag geboortegewicht of vroeggeboorte zijn. Terwijl het risico van het mijn medicijngebruik, afgaande op recentelijke wetenschappelijke onderzoeken, eigenlijk relatief klein is. Het advies van mijn arts was dan ook: blijven slikken die pillen.

Controle in het ziekenhuis en extra uitgebreide 20 weken echo

Doordat ik zwanger ben met medicijnen waarvan men niet helemaal weet hoe het met het kindje zal gaan, krijg ik een zogenaamde medische indicatie. Dat betekent dat ik van de verloskundige word doorverwezen naar de gynaecoloog en dat ik in het ziekenhuis onder controle word gesteld. Ik krijg met dezelfde regelmaat controles, zoals alle andere vrouwen die bij de verloskundige zouden krijgen, als ik me niet vergis. Maar ik krijg wel bij iedere controle ook een echo. Dat is niet een gezellige langdurige echo waarbij je eens even uitgebreid mag gaan liggen kijken, zoals dat bij de verloskundige wel eens mag. Meestal kijkt de gynaecoloog vrij snel naar een aantal cruciale dingen die ze controleren. De groei, het vruchtwater, afwijkingen en vast nog een paar zaken. Maar goed, je weet dan wel weer even zeker – voor zover een echo zekerheid geeft – dat het goed gaat met je kindje. Ik vind die extra controles daarom wel fijn.

Verder krijg ik in plaats van een SEO, structureel echoscopische onderzoek, met 20 weken een GUO en dat is een geavanceerd ultrageluid onderzoek. Wat inhoud dat er extra grondig alles, maar dan ook echt alles wat ze al op een echo al kunnen zien, wordt gecontroleerd. Elk teentje en elk vingertje wordt geteld. Dit doen ze omdat het kindje mogelijk een verhoogd risico zou hebben op een aangeboren afwijking.

Borstvoeding geven bij gebruik van Thiosix

Ik heb Mirthe 7 maanden lang gevoed en heb hierover ook mijn borstvoedingsverhaal al eerder gedaan. Daarin beschrijf ik waarom ik ervoor heb gekozen, om ondanks de negatieve adviezen in de bijsluiter en van verschillende zorgverleners, borstvoeding te gaan geven. Voor zowel het borstvoeding geven, als het zwanger zijn met het gebruik van Thiosix heb ik het meeste gehad aan dit wetenschappelijke onderzoek. In dit artikel wordt gezegd dat kinderen vermoedelijk geen gevolgen ondervinden van gebruik van thiopurinen tijdens de zwangerschap. Mijn medicijn valt binnen deze medicijngroep. En bovendien schrijven ze dat deskundigen op dit gebied aanraden om wél gewoon borstvoeding te geven bij gebruik van dit medicijn. Dat heeft destijds voor mij de knoop doorgehakt. Toen ik dat las, durfde ik het aan. En dat durf ik nu weer. Ik wil heel graag weer borstvoeding gaan geven als het lukt. Ondanks dat ik mijn medicijnen zal moeten blijven slikken.

Heb jij medicijnen moeten gebruiken tijdens je zwangerschap of borstvoedingsperiode? Hoe heb jij dat ervaren?

Mocht jij nou ook de Ziekte van Crohn hebben en zwanger zijn geweest of zijn? En zou je het leuk vinden om je verhaal te delen op Papaisdeliefste.com? Dan hoor ik heel graag van je. Het lijkt me leuk om ervaringen van andere vrouwen met crohn te horen en erover te publiceren op mijn blog. Mail je verhaal (in het kort) naar simone@papaisdeliefste.com dan neem ik contact op!

Simone